|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به غم و غربت عاشق اشاره دارد. شاعر به یاد محبوب خود و تنهاییاش در دوری از او مینویسد. او به این نکته اشاره میکند که هیچ کس قدر و ارزش محبوب را نمیداند و تلاشهایش برای ارتباط با او بینتیجه مانده است. همچنین، او به زیبایی محبوب و برتریاش نسبت به دیگران اشاره میکند و بیان میکند که هیچ کس در زندگیاش نمیتواند او را هشیار و آگاه نگه دارد. این ابیات نشاندهندهی حسرت و دلتنگی شاعر برای محبوبش است.
هوش مصنوعی: عزیزم، در این دیار غریب، کسی برای تو ارزش و جایگاه تو را درک نمیکند. برگرد که در این غربت، هیچکس قدر و منزلت تو را نمیداند.
هوش مصنوعی: من صد نامه فرستادم، اما هیچکدام از نامههای تو به دستم نرسید. انگار هیچکس خبری از عاشق به کسی نمیدهد.
هوش مصنوعی: خورشید در مقابل زیبایی تو روشنی و درخشش خود را از دست میدهد و هیچ سوارکاری نمیتواند با خر خود به میدان بیاید و برتری داشته باشد.
هوش مصنوعی: هر کسی که از می و عشق تو یک لیوان بنوشد، تا زمانی که زنده است، هیچ کس او را عاقل نمیداند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۵ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.