|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر ارتباط عمیق میان عشق و وجود انسان‌ها هستند. شاعر به سرنوشت مشترک آب و گل اشاره می‌کند که از یکدیگر جدا نمی‌شوند، حتی اگر دشمن یکدیگر باشند. عشق باعث محبت و نزدیکی آنها می‌شود. در نهایت، شاعر بر این نکته تاکید می‌کند که باید از لحظات زندگی و ارتباط‌های عاطفی بهره‌مند شد، زیرا این لحظات دائمی نخواهند بود.
هوش مصنوعی: ما از خاک و آب ساخته شده‌ایم و به رغم اینکه دشمنان یکدیگر هستیم، از برکت عشق، نسبت به هم مهربان شده‌ایم.
هوش مصنوعی: تا زمانی که جان و جسمت همراه و هم‌نفس هستند، باده بنوش زیرا این هم‌نفس‌ها، تعدادشان کم است و دیر یا زود از هم جدا خواهند شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.