گنجور

 
اهلی شیرازی

فطرت آدم است یک جوهر

تا چه چیزش قضا قرین کرده

نطفه یی را ز پاکی طینت

جوهر لعل آتشین کرده

دیگری را چو آب چشم فقیر

شبنم خاک ره نشین کرده

پس رضا ده لا بحکم قضا

که قضا اقتضا چنین کرده