|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به فطرت آدمی و تأثیر قضا و قدر بر سرنوشت او اشاره دارد. شاعر می‌گوید که فطرت انسان یک جوهر است که به واسطه قضا و قدر شکل می‌گیرد. برخی افراد با نطفه‌ای از پاکی و فضیلت به دنیا می‌آیند و مانند لعل ارزشمند می‌شوند. در حالی که دیگران با شرایط سخت و دردناک مانند آب چشم فقیر روبرو هستند. در نهایت، شاعر تأکید می‌کند که باید به حکم قضا راضی بود، زیرا این مسیر برای هر فرد مقدر شده است.
هوش مصنوعی: فطرت انسان یک نوع ماهیت و ذات درونی دارد که به آن جوهر می‌گویند و این که چه چیزی بر این ذات تأثیر گذاشته و سرنوشت او را شکل می‌دهد، به قضا و قدر وابسته است.
هوش مصنوعی: از پاکی اصل و نهاد خود، گوهری مانند لعل و درخشان به وجود آورده است.
هوش مصنوعی: دیگر کسی را مانند اشک چشم فقیر، به صورت شبنم بر روی خاک راه نشین کرده است.
هوش مصنوعی: پس با حکم سرنوشت رو به رضا باش، زیرا که تقدیر همین را طلب کرده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بر بهائم ددان کمین کرده
پوست کنده به پوستین کرده
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.