شب همچو شمع آتش آهم زبانه زد
تیر مراد در دل شب بر نشانه زد
با آفتاب خویش شود همنفس چو صبح
در عشق هرکه یکنفس عاشقانه زد
شکر لبان نهند بر این آستانه روی
خوش وقت آنکه بوسه برین آستانه زد
جان در بهای صول چه باشد بهانه ایست
عاشق در وصال ترا زین بهانه زد
خواهد دمید صبح وصال از شب فراق
ساقی بیا که زهره سحر این ترانه زد
از بسکه سوختی دل اهلی ز داغ هجر
آتش چو لاله از دل چاکش زبانه زد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف احساسات عاشقانه و درد جدایی می‌پردازد. او در شب، که همچون شمعی می‌سوزد، آتش عشقش را به تصویر می‌کشد و به تیر مراد اشاره می‌کند که در دل شب نشانه‌گذاری می‌شود. شاعر امید دارد که با طلوع صبح، در وصال معشوق‌اش، لحظات شادی به دست آورد و به زیبایی عشق و بوسه‌هایی که بر آستان معشوق گذاشته می‌شود، اشاره می‌کند. در نهایت، او به سوختن دل عاشق از درد هجر و آرزوی وصال می‌پردازد و از ساقی می‌خواهد که بیاورد تا صبح وصال را جشن بگیرند.
هوش مصنوعی: در دل شب که مانند شمع فروزان است، آتش احساسات و غم‌هایم شعله‌ور می‌شود و آرزوهای من که به هدفی مشخص اشاره دارد، در این تاریکی به واقعیت می‌پیوندند.
هوش مصنوعی: هرکس که با عشق خود به طور صمیمانه و با تمام وجود عشق ورزد، به مانند صبحی است که با آفتاب خود همنفس می‌شود.
هوش مصنوعی: خوشحالی و شکرگزاری از این‌که لبان خود را بر این درِ دوست می‌گذارند، زمانی که بوسه‌ای بر این مکان می‌زنند.
هوش مصنوعی: عشق و احساسات عمیق، ارزش زندگی را به چالش می‌کشند و در این میان، بودن در کنار معشوق بهانه‌ای برای عاشق است. او با تمام وجود به وصال محبوبش می‌اندیشد و این عشق به خودی خود دلیلی می‌شود برای ادامه دادن و مقاومت در برابر سختی‌ها.
هوش مصنوعی: صبحی که سرانجام به ملاقات و وصال محبوب خواهد رسید، از دل شب جدایی و فراق طلوع خواهد کرد. پس ای ساقی، بیا که زهره (ستاره صبح) این ترانه را در سحرگاه سروده است.
هوش مصنوعی: دل اهلی به خاطر داغ فراق شدیداً سوخته و مانند لاله‌ای که از دلش شعله‌هایی زبانه می‌کشد، احساس درد و سوزش را به نمایش می‌گذارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آن کج کله چو کاکل گلبوی شانه زد
از رشک شانه آتشم از دل زبانه زد
تبخاله نیست بر لبم این آبله که جان
خیمه ز داغ و درد درون بر کرانه زد
شد در وفا نشانه دل ما و چشم تو
[...]
دست صبا به طره شمشاد شانه زد
قمری به شاخ سرو ز وحدت ترانه زد
بر گل هزاردستان چنگ و چغانه زد
بایدم دم سپیده شراب شبانه زد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.