گر نه چاه دقنت عقل زره می فکند
جان من یوسف دل را که به چه می فکند؟
در دلم جذبه مهری عجب از خال تو بود
که به هر ره که رود سوی تو ره می فکند
بر گرفتاری پروانه دلش می سوزد
هرکه بر شمع جمال تو نگه می فکند
تن بیمار من از ضعف چنان گشت که مور
میکشد گاه بخاک ره و گه می فکند
بر در صومعه اهلی چه شود اشک فشان
تخم امید چه در خاک سیه می فکند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن بیانگر احساسات عمیق و دردناک یک عاشق است که در پی معشوق خود می‌گردد. شاعر به چالش‌های عقل و دل اشاره می‌کند و اینکه عشق به معشوق، هم‌چون جذبه‌ای قوی، او را به سمت خود می‌کشاند. او از درد و رنج درونی ناشی از دوری از معشوق سخن می‌گوید و توصیف می‌کند که چطور عشقش باعث می‌شود حتی در ضعف و بیماری نیز زندگی کند و امیدهایش را در دل خاک مدفون بیابد. به طور کلی، اثر نشان‌دهنده عشق بسیار عمیق و گاه آزاردهنده‌ای است که روح و جان عاشق را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
هوش مصنوعی: اگر نه این است که چاه دقنت (ریزش) عقل را می‌اندازد، جان من یوسف دل را به چه چیزی می‌افکند؟
هوش مصنوعی: در دل من عشق و کشش عجیبی به خاطر نشانه‌های زیبای تو وجود دارد که هر جایی بروم، بی‌اختیار به سمت تو می‌روم.
هوش مصنوعی: هرکس که به زیبایی تو چشم می‌دوزد، دلش برای پروانه‌ای که در آتش شمع می‌سوزد، می‌سوزد.
هوش مصنوعی: بدن ضعیف من به حدی ناتوان شده که گاهی بر زمین می‌افتد و گاهی مجبور می‌شود که بر خودش غلبه کند.
هوش مصنوعی: در جلوی صومعه، برای فردی که به دعا و عبادت مشغول است، گریه‌کردن و نذرکردن چه فایده‌ای دارد؟ آیا بر روی زمین تیره و بی‌خودی که هیچ چیزی در آن نمی‌روید، امیدی خواهد جوانه زد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.