وصل ما یکنفس از روی نکویی باشد
بلبل از صحبت گل مست ببویی باشد
زندگی چیست کناری و لبی بوسیدن
خاصه آنهم بکنار لب جویی باشد
دشمنم طالع خویش است که یارم سازد
هر کجا سنگدل عربده جویی باشد
با همه سازم و از خوی تو سوزم که چرا
بخلاف همه کس عادت و خویی باشد
گرچه اهلی بسخن بلبل سیرین نفس است
گرنه ذکر تو کند بیهده گویی باشد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره عشق و زیبایی ارتباط انسانی است. شاعر به وصف لحظه‌های شیرین وصال و عشق می‌پردازد، جایی که بوسه‌ها و نزدیکی به محبوب معنی زندگی را تشکیل می‌دهد. او همچنین از درد عشق و سختی‌های آن صحبت می‌کند و اشاره می‌کند که گاهی دشمنی‌ها و دشواری‌ها بر سر راه عشق وجود دارد. در نهایت، شاعر تأکید می‌کند که یاد محبوبش همواره در دلش هست و حتی صحبت از او، برایش ارزشمند و دلنشین است.
هوش مصنوعی: اتحاد ما از روی زیبایی و نیکی است، همان‌طور که بلبل به خاطر صحبت با گل مست و سرمست می‌شود.
هوش مصنوعی: زندگی چیست جز لحظه‌ای پر از عشق و محبت، به‌ویژه زمانی که خنده و بوسه‌ای در کنار جوی آب جاری باشد.
هوش مصنوعی: خودم را در شرایط دشواری می‌بینم که هر جا کسی با قساوت و خشونت به ما حمله کند، همانجا تقدیرم باعث می‌شود یاری و همراهی پیدا کنم.
هوش مصنوعی: من با همه چیز کنار می‌آیم و از ویژگی‌های تو ناراحت هستم؛ زیرا چرا باید تو برخلاف دیگران، خلق و خو و عادتی متفاوت داشته باشی؟
هوش مصنوعی: هرچند که اهلی به زیبایی و لطافت سخن می‌گوید و مانند بلبل خوش‌نواست، اما اگر به یاد تو باشد، حرف‌هایش بی‌فایده خواهد بود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.