مجنون شوم و وارهم از بوالهوسی چند
باشد که برآرم بفراغت نفسی چند
مردن به ازین زندگی تلخ که بینم
بر شکر عیسی نفسان خرمگسی چند
باشد که نسیمی وزد از جانب لیلی
تا از ره مجنون ببرد خار و خسی چند
هرگز دم وارستگی از کس نشنیدیم
مرغی دو سه دیدیم اسیر قفسی چند
اهلی ز حریفان جهان قطع نظر کن
آدم شو و بگریز ازین هیچکسی چند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساسات عمیق و دردناک شاعر است. شاعر به دنبال جنون و عاشق شدن است و از تلخی زندگی‌اش شکایت می‌کند. او آرزو دارد که نسیمی از طرف لیلی وزیده شود تا از مشکلات و سختی‌ها رهایی یابد. همچنین، او به ناتوانی در دستیابی به آزادی اشاره می‌کند و تأکید دارد که اگر انسان بخواهد، باید از تعلقات و وابستگی‌های دنیوی بگریزد و به آزادی و شجاعت دست یابد. در کل، این شعر نمایانگر کشمکش‌های درونی، آرزوی رهایی و عشق است.
هوش مصنوعی: من مجنون می‌شوم و خود را از دیوانگی نجات می‌دهم، اما این دیوانگی چه فایده‌ای دارد که چند لحظه از آسودگی خاطر را به دست آورم؟
هوش مصنوعی: بهتر است انسان بمیرد تا اینکه در این زندگی تلخ و ناگوار ادامه دهد، به ویژه وقتی که شاهد رفتارهای ناپسند و نیرنگ‌بازانه برخی افراد باشد.
هوش مصنوعی: امیدوارم نسیمی از سمت لیلی بوزد که مجنون را از مسیرش دور کند و چند خاری و علفی را بزداید.
هوش مصنوعی: هیچگاه از کسی نشنیده‌ایم که به آزادی کامل دست یافته باشد، اما مرغانی را دیده‌ایم که در قفس‌های مختلف اسیر هستند.
هوش مصنوعی: از رقبای زندگی خود غافل شو، انسان شو و از این هیچ‌کس دوری کن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خلقی‌ست پراکندهٔ سعی هوسی چند
پرواز جنون کرده به بال مگسی چند
کر و فر ابنای زمان هیچ ندارد
جزآنکه‌گسسته‌ست فسار و مرسی چند
چون سبحه ز بس جادهٔ تحقیق نهان است
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.