گفتی چمن بوقت گل ای همنفس خوش است
وقت تو خوش که مرغ مرا با قفس خوش است
بی روی دوست گشت گلستان چه فایده
گلبانگ مرغ و باد صبا یکنفس خوش است
ای عندلیب هر که بود با گل است خوش
صاحب نظر کسی است که با خار و خس خوش است
حسرت خورم ز میوه نخل بلند یار
دستم نمیرسد چکنم دسترس خوش است
اهلی هوس بمی ز هوای بتان کند
پیر است و همچنان بهوی و هوس خوش است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: ای شاعر، به زیبایی بیان می‌کنی که وقت شکوفایی چمن برای دوست خوب است، اما خوشی واقعی زمانی است که هر موجودی در کنار محبوبش باشد. بی‌روی دوست، گلستان چه فایده‌ای دارد؟ آواز پرندگان و نسیم هم در کنار او خوش است. هر کس که با گل هم‌نشینی کند، خوشبخت است، اما آنکه می‌داند چگونه با خار و خاشاک زندگی کند، صاحب نظر واقعی است. حسرت می‌خورم که نمی‌توانم به میوه نخل یار دست یابم، زیرا خوشبختی در دسترسی است. همچنین، دل انسان به هوای معشوقان می‌تپد، حتی اگر سنش بالا رفته باشد و هنوز در پی عشق و آرزو باشد.
هوش مصنوعی: تو گفتی که فصل گل و چمن زیباست، اما من می‌گویم لحظه‌ی تو نیز خوشایند است، چون مرغان من در قفس خودشان راضی و خوشحالند.
هوش مصنوعی: بدون حضور دوست، بودن گلستان چه ارزشی دارد؟ صدای دلنشین پرنده و نسیم صبحی که یک لحظه بیشتر نمی‌ماند، چه فایده‌ای دارد؟
هوش مصنوعی: ای بلبل زیبا، هر که با گل زندگی کند، خوشحال است. ولی انسان با درک و خرد، کسی است که بتواند در کنار خار و علف هم خوشبختی را پیدا کند.
هوش مصنوعی: دلگیرم از این که به میوه‌ی درخت بلند یار نمی‌رسم، نمی‌دانم چه کنم، زیرا رسیدن به آن بسیار دلپذیر است.
هوش مصنوعی: کسی که به زیبایی معشوقان دل‌بسته است، حتی اگر پیری هم باشد، باز هم از عشق و آرزوهای خود دست برنمی‌دارد و به دنبال آن‌هاست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.