در سوختنم آنکه بر افروختن آموخت
شمعی است که پروانه ازو سوختن آموخت
آنروز که تعلیم نظر کرد مرا عشق
اول ز رخ غیر نظر دوختن آموخت
دل سوختن آموخت چو پروانه بعاشق
آنکس که بدان شمع برافروختن آموخت
بلبل ز سرشک از غم گل دانه فشان است
مورست که حرصش همه اندوختن آموخت
از فیض ازل علم نظر بازی اهلی
فنی است که بی زحمت آموختن آموخت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: غزلیات این شعر به مفهوم یادگیری عشق و سوختن در آن اشاره دارد. شاعر به آموزش‌هایی که عشق به او داده، می‌پردازد. او از شمعی سخن می‌گوید که پروانه را سوختن آموخته است و همچنین اشاره به یادگیری دل سوختن به عنوان یک عاشق دارد. به علاوه، شاعر به بلبل و اندوخته‌های مور نیز اشاره می‌کند که هرکدام در زندگی خود یادگیری خاصی داشته‌اند. در نهایت، شاعر به این نتیجه می‌رسد که درک عمیق و زیبایی‌های عشق یک هنر طبیعی است که بدون زحمت به دست آمده است.
هوش مصنوعی: شمعی که پروانه از آن سوختن را یاد گرفت، همان شمعی است که خود من را هم سوختن آموزش داد.
هوش مصنوعی: در روزی که عشق به من آموزش دیدن نگاه کردن را، از چهره دیگران یاد گرفتم که چگونه بی‌توجهی کنم.
هوش مصنوعی: دل سوختن را مانند پروانه یاد گرفتم، همان‌طور که او عاشق کسی است که چگونه شمع روشن کردن را به او آموخت.
هوش مصنوعی: بلبل به خاطر غم گل اشک می‌ریزد و دانه‌ها را پراکنده می‌کند، در حالی که مور به خاطر حرص و طمعش یاد گرفته است که همه چیز را جمع‌آوری کند.
هوش مصنوعی: از برکات ابتدایی جهان، علم و دانش به گونه‌ای است که با مشاهده و دقت می‌توان آن را به راحتی یاد گرفت، بدون اینکه نیازی به زحمت زیاد باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.