این چه سروست که از گلشن جان خاسته است
وین چه قدست که چون نخل گل آراسته است
گرد بر دامن پاکت نرسد از ره کس
خاصه گردی که از آلوده دلی خاسته است
وای اگر آنقدر افزوده شود روز فراق
کز شب قدر وصال تو فلک کاسته است
عشق اگر تیغ برآرد سپر عقل چه سود؟
بر سر بنده رود آنچه خدا خواسته است
اهلی از برق جهانسوز غمت بی خبرست
ورنه این خرقه صدپارچه پیراسته است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و محبوبیت معشوق اشاره دارد و به وصف ویژگی‌های او می‌پردازد. شاعر از زیبایی‌های ظاهری معشوق مانند قد و قامتش می‌گوید و همچنین از پاکی و بی‌خبری او از آلودگی‌های دل دیگران سخن می‌گوید. درد و رنج عشق و فاصله از معشوق نیز در این شعر مورد توجه قرار گرفته و به تأثیر آن بر سرنوشت عاشق پرداخته می‌شود. شاعر در نهایت به یادآوری این نکته می‌پردازد که حتی در غم و افسردگی، معشوق همچنان درخشان و بی‌خبر از دردهای عاشق است.
هوش مصنوعی: این چه موجودی است که از باغ جان برخاسته و این چه قامت زیبایی است که مانند نخل، دلنشین و زیبا به نظر می‌رسد؟
هوش مصنوعی: هیچ کس نمی‌تواند آلودگی یا ناخالصی‌ای به دامن پاک تو بچسپاند، به ویژه اگر این آلودگی ناشی از دل‌های آلوده باشد.
هوش مصنوعی: وای اگر روزهای جدایی آنقدر طولانی شود که شب قدر وصال تو به اندازه‌ای کمتر شده باشد.
هوش مصنوعی: اگر عشق به صورت تندی و خشم خود را نشان دهد، عقل دیگر نمی‌تواند کمکی کند. در این حال، هر چه بر سر فرد بیفتد، مقدر و خواست خداوند است.
هوش مصنوعی: دوست من، اگر چه به نظر می‌رسد که از درد و غم تو بی‌خبر است، اما در واقع این لباس کهنه و پاره من، به خاطر درون پر از احساساتم به این شکل درآمده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تا چمن را قد و رخسار تو آراسته است
سرو دودی است که از خرمن گل خاسته است
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.