تا چند ز من گوشه ابروی بتابی
ایقبله من چند ز من روی بتابی
چون من ز عنان تافتنی سوختم از تو
وای آنکه عنان دل ازین سوی بتابی
روزی به بتان گر بنمایی ید بیضا
دست همه زان ساعد و بازوی بتابی
من بسته آنکاکلم اینجور تو تاچند
بیهوده بقصدم خم گیسوی بتابی
سرگشته چو پرگار شود کار تو اهلی
گر سر ز خط او سر یکموی بتابی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره مراقبت از سلامت روح و خودپرستی است. شاعر به شخصی که به خود می‌بالد و به زیبایی‌های ظاهری‌اش توجه می‌کند، هشدار می‌دهد که زندگی و جوانی‌اش را بیهوده تلف نکند. او می‌گوید که اگر لحظه‌ای از دست برود، حیف است که بر زیبایی‌هایش تکیه کند. همچنین، شاعر انتقاد می‌کند که زاهد نباید جوانان را به خاطر زندگی‌شان سرزنش کند و یادآوری می‌کند که عشق واقعی باید در دل باشد، نه تنها در ظاهر. در نهایت، او به درد و رنجی که عشق باعث می‌شود، اشاره می‌کند و می‌گوید این غم همیشگی در وجودش باقی خواهد ماند.
هوش مصنوعی: تا کی می‌خواهی با نگاه کردن به من، دل مرا بسوزانی؟ ای معشوق من، چرا دائما از من دور می‌شوی؟
هوش مصنوعی: چون من از کنترل و اداره خود دور شدم، به شدت دلم سوخت. وای بر آن کسی که اگر دلش را از سوی من برگرداند، چه خواهد شد.
هوش مصنوعی: اگر روزی به معبودان نشان دهی که قدرت داری، همه از قدرت تو و نیرویی که در دست و بازویت نهفته است، حیرت زده خواهند شد.
هوش مصنوعی: من خود را به خاطر تو به این حال در آورده‌ام، تو تا چه زمانی به خاطر بی‌فایده به سوی من خم می‌شوی؟
هوش مصنوعی: وقتی که ملایمت و آرامش روحی را پیدا کنی، رفتار و کارهایت منظم و هماهنگ خواهد شد. اگر به پایان کارتان با دقت و توجه بنگرید، به نتایج خوب و مثبت خواهید رسید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.