ای نخل آرزو لب لعلت طبیب کیست
پرورده یی عجب رطبی تا نصیب کیست
بادی که می وزد خبر هجر می دهد
بازاین سموم غم پی جان غریب کیست
هرجا که عاشقی است فلک در کمین اوست
آه این حسود سنگدل آخر رقیب کیست
با هر کسی کرشمه خاصی است یار را
کس را یقین نگشت که آن مه حبیب کیست
چون گلبن مراد به بیگانه داد گل
اهلی که نالد از غم دل عندلیب کیست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساسات عاشقانه و دردهای ناشی از دوری و جدایی می‌پردازد. شاعر با استفاده از نمادهایی مانند "نخل آرزو" و "لب لعل" به توصیف معشوق خود می‌پردازد و در عین حال از رنج‌هایی که عشق به همراه دارد، صحبت می‌کند. بادی که می‌وزد و خبر هجر می‌دهد، به احساس غم و تنهایی اشاره دارد. شاعر همچنین به حسادت‌های موجود در عشق و سردرگمی در شناخت معشوق می‌پردازد و در نهایت با تصویر "گلبن مراد" و "اهلی که نالد" به سرنوشتی تلخ و گنگ اشاره می‌کند که عاشق با آن مواجه است.
هوش مصنوعی: ای نخل آرزو، لب لعل تو را چه کسی درمان می‌کند و چه کسی تو را با چنین رطوبتی پرورش داده است که سرنوشت‌ات به چه کسی تعلق دارد؟
هوش مصنوعی: بادی که می‌وزد خبر از دوری و جدایی می‌دهد، این درد و غم که به جان بی‌کس و تنها می‌خورد، از کیست؟
هوش مصنوعی: هر کجا که عشق وجود دارد، آسمان در انتظار عاشق است. آه، این حسود سنگدل چه کسی است که رقیب او شده است؟
هوش مصنوعی: هر کسی به نوعی جذابیت و فریبندگی خاصی دارد، اما هیچ‌کس به درستی نمی‌داند که آن محبوب واقعی چه کسی است.
هوش مصنوعی: وقتی که باغبان گل‌هایش را به بیگانه‌ای می‌دهد، گل‌های محلی هم از درد دلشان ناله می‌کنند. حالا سوال اینجاست که چه کسی صدای ناله‌ی مرغ خوش‌خوان را می‌شنود؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.