سوختم چون لاله چشمی بر دل چاکم فکن
یا برآر از خاک یا یکباره در خاکم فکن
چون بخاکم گر زنده خواهی دیگرم
قطره یی بر خاک از آنروزی عرقناکم فکن
پیش از آنساعت که گردد کار گر زهر اجل
جرعه یی در کام از آن لعل چو تریاکم فکن
چشم من لایق کجا باشد بخورشید رخت
پرتو اندیشه یی در چشم ادراکم فکن
اهلی آن بدمهر اگر پرسد ز احوال درون
گو نظر بر حال دل از سینه چاکم فکن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساسات عمیق و پیچیده شاعری است که با دردهای عشق و غم‌های درونی خود رو به روست. او می‌نویسد که نمی‌تواند درد دلش را بیان کند و با وجود تمایل به رهایی از غم، از طریق خنده و ظاهر زیبا نشانه‌ای از شادابی نخواهد یافت. همچنین اشاره می‌کند که خواب و آرامش هرچند خوشایند است، اما نمی‌تواند از مشکلات و خطرات پیش رو غافل باشد. او به ارزش وصال معشوقش همچون جواهری می‌نگرد که به سختی به دست می‌آید. در نهایت، شاعر از داغ عشق و وفایی که در دلش نهان شده صحبت می‌کند و می‌داند که با وجود هر تلاشی، غم عشق او را رها نخواهد کرد.
هوش مصنوعی: من مانند لاله سوخته‌ام، چشمم را بر دل شکافتم. یا مرا از خاک برآور، یا اینکه یکباره در خاک دفنم کن.
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی زمانی که من مرده‌ام دوباره زنده شوم، باید قطره‌ای از عرق من را به روی خاک بریزی.
هوش مصنوعی: قبل از آنکه زمان مرگت فرارسد و کار دنیا برایت پایان یابد، نوشیدنی‌ای از آن سنگ سرخ (که به زیبایی شبیه لعل است) در کامت بریز و آن را همچون تریاک در وجودت جای بده.
هوش مصنوعی: چشم من چگونه می‌تواند به جلال چهره‌ات نگاه کند؟ فقط کافی است که نور فکر و اندیشه‌ات را در دیده‌ام بچرخی.
هوش مصنوعی: اگر کسی که به من مهر ندارد درباره حال درونم بپرسد، بگو که نگاهی به حال دلم بیندازد، زیرا دل من شکسته است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.