توبه کردم عمری اکنون باده صافی میکنم
عمر ضایع کرده خود را تلافی میکنم
گر چو جام جم نگویم آگه از غیبم چه عیب
روزگاری شد که از می سینه صافی میکنم
همچو مویی شد تنم وز غم شکافم سینه را
در خیال آن میان من موشکافی میکنم
زهر هجران میخورم امید وصل نوش نیست
من بصبر این زهر را تریاک شافی میکنم
روز و شب در عیش و شادی از غمش چون اهلیم
هم غمش کرد اینوفا کان عیش وافی میکنم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از درد و رنج ناشی از دوری محبوب صحبت می‌کند. او در شب‌های جدایی دلش بسیار می‌سوزد و در روز وصال همچنین. او به این نکته اشاره می‌کند که این سوزش عشق او بی‌سبب نیست و تحت تأثیر محبت است. شاعر همچنین احساس می‌کند که دیگران بیشتر از خود او به او آسیب می‌زنند و این وضعیت باعث بی‌خوابی و ناراحتی‌اش شده است. او به این حالت اشاره می‌کند که بدبینی و طعنه‌های دیگران باعث سوزش بیشتری در دلش می‌شود. در نهایت، او بیان می‌کند که سوختن از عشق بهتر از رنج‌کشیدن از نیرنگ‌ها و توهین‌های بداندیشان است.
هوش مصنوعی: من به اشتباهم پی بردم و اکنون تصمیم دارم که با نوشیدن شراب خالص، عمر از دست رفته‌ام را جبران کنم.
هوش مصنوعی: اگر مانند جام جم (که نگریستن به آن خبر از غیب می‌دهد) از اسرار عالم آگاه نبودم، چه اشکالی دارد؟ روزگاری شده که به‌جای افشای اسرار، فقط به آرامش خاطر خود از شراب می‌پردازم.
هوش مصنوعی: بدن من مانند موئی باریک و نازک شده است و از غم، سینه‌ام شکاف برداشته. در خیال معشوق، من به بررسی و کاوش می‌پردازم.
هوش مصنوعی: من از درد جدایی رنج می‌برم و در انتظار وصالی نیستم که به من آرامش دهد. اما با صبری که دارم، این درد را به نوعی می‌توانم تسکین دهم و به روزهای بهتری امیدوار باشم.
هوش مصنوعی: روز و شب در خوشی و سرمستی هستم و از غم او مثل آب بر آتش، غم او را ناچیز می‌انگارم و می‌گویم که زندگی کاملی را برای خود فراهم کرده‌ام.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.