کجات آن همه رسم و آیین و راه؟
کجات افسر و گنج و ملک و سپاه؟
کجات آن همه دانش و زور و دست؟
کجات آن بزرگان خسرو پرست؟
کجات آن نبرده یلان دلیر؟
که شیر ژیان آوریدند زیر
کجات آن سواران زرین ستام؟
که دشمن بدی تیغ شان را نیام
کجات آن همه مردی و زور و فر؟
که گیتی همه داشتی زیر پر
کجات آن بزرگی و آن دستگاه؟
که سربرکشیدی زماهی به ماه
کجات افسر و کاویانی درفش؟
کجات آن همه تیغ های بنفش؟
کجات آن به رزم اندرون فرونام؟
کجات آن به بزم اندرون کام و جام؟
کجات آن دلیران روز نبرد؟
کجات آن بزرگان بادار و برد؟
کجات آن کمین و کمان و کمند؟
که کردی همه دیو و جادو به بند
کجات آن فزونی گنج و سپاه؟
کجات افسر و تخت و فرو کلاه؟
کجات آن سواران و میدان و گوی؟
که زآن ها به گیتی بدی گفتگوی
کجات آن دلیران و مردانگی؟
هش و رأی و فرهنگ و فرزانگی
کجات آن هنرهای بیش از شمار؟
که علم و هنر از تو شد یادگار
کجا شد دل و هوش و آئین تو؟
توانائی و اختر و دین تو
کجا شد به رزم آن نکوساز تو؟
کجا شد به بزم آن خوش آواز تو؟
کجا رفت آن جام گیتی نمای؟
کجات آن همه خسرو پاک رای؟
کجا رفت آن اختر کاویان؟
کجا رفت اورنگ فرکیان؟
که اکنون به پستی نیاز آمدت
چنین اختر بد فراز آمدت
که بنشاند این شمع افروخته؟
کزو شد همه دودمان سوخته
دریغ آن بلند اختر و رای تو
دریغ آن سر عرش فرسای تو
دریغ آن یلان و کیان جهان
که بودی پناه کهان و مهان
دریغ آن بزرگان والا گهر
به مردی زشاهان برآورده سر
دریغ آن امیران والا به شأن
کز ایشان به گیتی نمانده نشان
هم اکنون از ایشان نبینم به جای
به جز ناظم الدوله ی پاک رای
ابا چند تن از مهان گزین
که از آسمان شان رسد آفرین
شده آدمیت از ایشان پدید
همه گنج های وفا را کلید
همه سال شان بخت و پیروز باد
همه روزشان روز نیروز باد
نگهدارشان باد زروان پاک
بود یارشان هرمز تابناک
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن به طور کلی به یاس و حسرت از دست دادن شکوه و عظمت گذشته اشاره دارد. شاعر در آن از ویژگی‌ها و دستاوردهای بزرگمندان، دلیران، و پادشاهان سخن می‌گوید و می‌پرسد که آن همه قدرت، ثروت، شجاعت و فرهنگ کجا رفته است. او به یاد می‌آورد که چگونه گذشتگان با فراست و هنر خود توانسته بودند بر مشکلات غلبه کرده و افتخارات زیادی به دست آورند. در نهایت، شاعر به امید باقی‌ماندن افرادی که هنوز ارزش‌ها و خوبی‌های انسانی را در خود دارند، دعا می‌کند و از خدای بزرگ خواستار حمایت آن‌هاست. این شعر به نوعی نگاهی به اوج و افول تمدن و جوانب انسانی دارد.
هوش مصنوعی: کجاست آن همه آداب و رسوم و راه و روش‌ها؟ کجاست تاج و گنج و سلطنت و سپاه؟
هوش مصنوعی: کجا رفته آن همه دانش و قدرتی که داشتی؟ کجا رفته‌اند آن بزرگان که تو را گرامی می‌داشتند؟
هوش مصنوعی: کجاست آن کسی که جنگجویان دلیر را به اسارت برده است؟ چراکه شیران جنگی را به زیر خود آوردند.
هوش مصنوعی: کجاست آن سواران با زره‌های طلایی؟ که دشمن جرأت نکرده تیغ آنها را به دوش بکشد.
هوش مصنوعی: کجای تو آن قدرت و مردانگی است که تمام دنیا را در زیر سایه‌ات داشتی؟
هوش مصنوعی: کجاست آن عظمت و آن مقام تو؟ که هر ماه بر آمدی و برتری خود را نشان دادی.
هوش مصنوعی: کجا هستند پرچم و نشان کاویا و افسران؟ کجا هستند آن همه شمشیرهای بنفشی که به یادگار مانده‌اند؟
هوش مصنوعی: کجای تو در میدان جنگ شجاعت نشان می‌دهی؟ کجای تو در می‌خانه لذت و خوشحالی را تجربه می‌کنی؟
هوش مصنوعی: کجایید ای دلیران در روز جنگ؟ کجایید ای بزرگانی که در زمان سختی فرمانروایی می‌کردید؟
هوش مصنوعی: کجاست آنجا که تو برای به دام انداختن دشمنان خود از کمین و کمان و کمند استفاده کردی؟ همان جایی که تمامی دیوان و جادوها را به بند کشیدید.
هوش مصنوعی: کجا هستی که داری آن همه ثروت و سرباز؟ کجا است آن تاج و تخت و لذت‌های زندگی؟
هوش مصنوعی: کجاست آن سرآمدان و میدان‌ها و بازی‌ها؟ که از آنها در دنیا سخن‌ها گفته می‌شود؟
هوش مصنوعی: کجا رفته‌اند دلیران و مردان؟ کجا رفته‌است تلاش و خرد و فرهنگ و جوانمردی؟
هوش مصنوعی: کجا هستند آن همه هنرهای بی‌نظیر تو؟ که علم و هنر از تو به یادگار مانده است.
هوش مصنوعی: کجا رفتند احساس و فکر و سبک زندگی‌ات؟ قدرت و ستاره و ایمان تو کجا هستند؟
هوش مصنوعی: کجا رفت آن کسی که تو را به جنگ می‌آورد و در مجالس شادی، صدایش دلنشین بود؟
هوش مصنوعی: کجا رفت آن جامی که جهان را نشان می‌داد؟ کجا رفت آن همه پادشاهان با خرد و نیکوکار؟
هوش مصنوعی: کجا رفتند آن ستاره‌های بلندمرتبه و بزرگ؟ کجا رفت تاج و تخت فرکاوان؟
هوش مصنوعی: در حال حاضر به خاطر شرایط بد، به ستاره نامناسب و نامساعد دچار شدی.
هوش مصنوعی: کیست که بتواند این شمع روشن را خاموش کند؟ چرا که به خاطر آن، همه خانواده دچار آتش سوزی شده‌اند.
هوش مصنوعی: ای کاش آن ستاره درخشان و فکر بلندی که متعلق به تو بود، همچنان باقی می‌ماند و ای کاش آن مقام و جایگاه بلند تو نیز همچنان پایدار می‌ماند.
هوش مصنوعی: افسوس بر آن جنگاوران و بزرگان جهان که پناهنده و حمایت‌گر پیران و بزرگ‌ترها بودند.
هوش مصنوعی: ای کاش آن شخصیت‌های بزرگ و با ارزش، که از مردانگی و شجاعت همچون شاهان برخوردار بودند، زنده می‌ماندند و در جامعه ما حضور داشتند.
هوش مصنوعی: افسوس بر بزرگان و امیرانی که در گذشته وجود داشتند و اکنون نشانی از آنها در دنیا باقی نمانده است.
هوش مصنوعی: در حال حاضر از میان آنها کسی را نمی‌بینم که به جز ناظم الدوله، به خوبی رای و اندیشه داشته باشد.
هوش مصنوعی: با جمعی از بزرگان و اهل فضل که از آسمان بر آنها ستایش می‌بارد.
هوش مصنوعی: آدمیت از وجود آنها مشخص شده و همه گنجینه‌های وفا به دست آن‌هاست.
هوش مصنوعی: تمام سال‌هایشان با خوشبختی و موفقیت سپری شود و هر روزشان مانند روز نوروز باشد.
هوش مصنوعی: این جمله به دعای حفظ و نگهداری از افرادی اشاره دارد که دوستان خوبی دارند. این دوستان صفاتی چون پاکی و روشنایی دارند که به زیبایی و روشنی زندگی آنها می‌افزاید. به طور کلی، این متن بر اهمیت دوستی‌های خوب و تاثیر مثبت آنها بر زندگی تاکید دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.