ادیب الممالک
»
دیوان اشعار
»
منظومه‌ها
»
در تقریظ شاهنامه و مثنویات و قطعات دیگر
»
شمارهٔ ۲۲ - تمثیل
یکی دختری داشت در کار مرگ
وزین زندگی مانده بی ساز و برگ
پریشیده گسیویش از انقلاب
ز گلبرگ رخساره اش رفته آب
ز بی دانشی مادر مهربان
بکف شانه و غازه بهر جوان
گهی تاب می دادش از شانه موی
گهی سرخ می کردش از غازه روی
یکی گفتش ای زال انده نصیب
مکن خسته را بی دوا و طبیب
یکی چاره کن رفتنش را به گور
و گرنه چه از سرمه با چشم کور
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، دختری در شرایط سخت و مرگبار زندگی می‌کند و از زخم‌های انقلاب رنج می‌برد. چهره‌اش زیباست اما از بی‌اطلاعی مادرش آسیب دیده است. مادر تلاش می‌کند تا او را آرام کند و از طریق نوازش و محبت به او روحیه ببخشد. اما در نهایت، شخصی به دختر پیشنهاد می‌دهد که برای حل درد و رنجش باید چاره‌ای بیندیشد، در غیر این صورت او به زودی به دردسر خواهد افتاد.
هوش مصنوعی: مردی دختری داشت که در آستانه مرگ بود و از زندگی نه هیچ چیز برایش مانده بود و نه امکاناتی در اختیار داشت.
هوش مصنوعی: چهره‌اش مانند گلبرگ‌ها نرم و زیباست، اما در اثر دگرگونی و آشفتگی، آن زیبایی کاسته شده و حالا آب و زندگی‌اش در حال ریزش است.
هوش مصنوعی: به خاطر نادانی، مادر مهربان تنها با کلاه و شالی برای جوانان کار می‌کند.
هوش مصنوعی: گاهی موهایش را از روی شانه‌اش به زیبایی به جلو می‌آورد و گاهی چهره‌اش را با رنگ سرخ می‌آرود.
هوش مصنوعی: یکی به زال گفت: ای زال، نگذار که کسی که خسته و بیمار است، بدون درمان و پزشک باقی بماند.
هوش مصنوعی: کسی باید تدبیری بیندیشد تا از رفتن او به قبر جلوگیری کند وگر نه، بر چشم نابینا چه تاثیری می‌تواند داشت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.