هرچند شمع مجلسی، ای دل خموش باش
سر بر سر زبان نگذاری به هوش باش
سوسن نه ای به هرزه زبان آوری مکن
تا همچو گل عزیز شوی جمله گوش باش
لب بسته دار چون صدف از تلخ و شور دهر
وانگه که لب گشایی گوهر فروش باش
تا چند ژاژ خایی وافشای سر کنی
آتش نه ای تو خاکی رو پرده پوش باش
ای آن که ترک هرزه‌درایی نمی‌کنی
رو چون دراز زخم زبان در خروش باش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نوعی دعوت به سکوت و خودداری از سخنان بی‌مورد است. شاعر به مخاطب می‌گوید که مانند شمع مجلسی آرام باشد و در جمع، بی‌دلیل صحبت نکند. او تأکید می‌کند که باید مانند صدف، لب خود را بسته نگه‌دارد و در مواقع مناسب، سخن بگوید. همچنین به مخاطب یادآوری می‌کند که نباید به سخنان ناچیز بپردازد و باید از درگیری‌های زبانی خودداری کند. این شعر به اهمیت حفظ آرامش و مراقبت از زبان اشاره دارد.
هوش مصنوعی: اگرچه تو مانند شمعی در مجلس هستی، ای دل، ساکت باش و چیزی نگو. به دقت و هوشیاری رفتار کن و خود را کنترل کن.
هوش مصنوعی: سوسن، به زبان بیهوده صحبت نکن تا مانند گل محترم و ارزشمند شوی، گوش‌دهی کن و سکوت کن.
هوش مصنوعی: دندان بر جگر بگذار و سکوت کن، مانند صدف که از سختی‌ها و تلخی‌های دنیا چیزی نمی‌گوید. سپس وقتی که زمانش برسد و لب به سخن گشودی، مانند فروشنده‌ای که جواهرات را به نمایش می‌گذارد، گوهرهای درونت را عرضه کن.
هوش مصنوعی: چقدر می‌خواهی خود را به دروغ نشان بدهی و رازهای خود را فاش کنی؟ تو که آتشین و پرشور نیستی، بهتر است در پنهانی بمانی.
هوش مصنوعی: ای کسی که از هرگونه بی‌ادبی پرهیز می‌کنی، در زمانی که زبان مردم سخن می‌گوید، مانند زخم عمیق زبان به صدای اعتراض درآمده و نگذار کسی تو را ساکت کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.