به پیش آتش آهم زبانهٔ آتش
چنان بود که ز آتش زبانهٔ آتش
ز دوریت چو کشم آه بیشتر سوزم
بلی نسیم بود تازیانهٔ آتش
درون تربت من چیست غیر خاکستر
جز این متاع چه خواهی ز خانهٔ آتش
بیان درد دل خود به هر که کردم، سوخت
مگر زبان من آمد زبانهٔ آتش
چنان به سوختن اندر غم تو خو کردم
که دور از آتشم اندر میانهٔ آتش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره احساس درد و عشق سوزناک است. شاعر از آتش به عنوان نمادی برای عشق و رنج یاد می‌کند و بیان می‌کند که دوری معشوق باعث افزایش آتش در دلش می‌شود. او به تشبیه آتش درونی‌اش می‌پردازد و اشاره می‌کند که همه چیز در روح او به خاکستر بدل شده است. شاعر همچنین می‌گوید هر بار که درد دلش را با کسی در میان گذاشته، احساس سوزش کرده و به طوری عمیق در غم عشق غرق شده که حتی وقتی دور از آتش باشد، همچنان در وسط شعله‌ها می‌سوزد.
هوش مصنوعی: آتش آه من به قدری شعله‌ور است که انگار خود آتش هم از آن شعله می‌کشد.
هوش مصنوعی: هرگاه به خاطر دوری تو آه می‌کشم، بیشتر دلم می‌سوزد. بله، همانند نسیمی است که درد آتش را بیشتر می‌کند.
هوش مصنوعی: درون مزار من چیزی جز خاکستر نیست. از این فروشگاه چه چیزی بیشتر از این آتش را می‌خواهی؟
هوش مصنوعی: هر وقت درد دل خود را با کسی در میان گذاشتم، جز نابودی چیزی عاید من نشد؛ مثل اینکه زبانم به شعله‌های آتش تبدیل شده باشد.
هوش مصنوعی: به قدری در سوختن از غم تو عادت کرده‌ام که حتی در وسط آتش نیز از درد آن دور شده‌ام.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.