صائب » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۹۷۷ ای صبح مزن خندهٔ بیجا، شب وصل است گر روشنی چشم منی، پرده‌نشین باش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از صبح می‌خواهد که به حجاب و خنده‌های بیجا نپردازد زیرا شب، زمانی است که به وصال محبوب می‌رسد. او از محبوب خود می‌خواهد همانند روشنایی چشمش، در سایه و پنهانی باقی بماند.
هوش مصنوعی: ای صبح، لطفاً به‌طور بی‌مورد لبخند نزن، چون اکنون شب وصال است. اگر روشنایی چشمان من هستی، بهتر است در پس پرده باقی بمانی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.