مصراع دوم باید بدین صورت، اصلاح گردد: در شنیدن، بر سخنور، «منّتِ» احسان نهند. شد سخن، در روزگار ما، چنان کاسد که خلق / در شنیدن، بر سخنور، «منّتِ احسان» نهند. این سخن، صائب، ناله‌ی همیشگی تاریخ است. وقتی که می‌خواهند به سخنی گوش کنند، برای سخنور، منّت هم می‌گذارند. مظفر محمدی الموتی.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در روزگار ما اوضاع به قدری خراب شده که مردم به شنیدن سخن سخنوران بر مردم احسان می‌کنند.
هوش مصنوعی: سخن در زمان ما به قدری بی‌ارزش شده که مردم هنگام شنیدن کلام سخنران بر او منت می‌نهند!
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.