صائب » دیوان اشعار » تک‌بیتهای برگزیده » تک‌بیت شمارهٔ ۱۵۲ می‌کِشم تهمتِ سجّاده‌ی تَزویر از خَلق گرچه فرسوده شد از بارِ سَبو، دوش، مَرا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت شاعر از فشار و دشواری‌های زندگی که بر دوش او سنگینی می‌کند، صحبت می‌کند و در عین حال به نقاب و تزویر افراد اشاره دارد. او می‌خواهد با این تهمت‌ها، ظاهر خود را حفظ کند، حتی اگر خود احساس خستگی و فرسودگی کند.
هوش مصنوعی: من با وجود اینکه دیگران به من تهمت می‌زنند و مرا متهم می‌کنند، همچنان بار سنگین این تهمت را بر دوش می‌کشم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.