بر طرف مه آن طره شبرنگش بین
صد تنگ شکر در شکر تنگش بین
در آتش رخ بی گنه آن هندو را
آویخته یارب دل چون سنگش بین
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
بر طرف مه آن طره شبرنگش بین
صد تنگ شکر در شکر تنگش بین
در آتش رخ بی گنه آن هندو را
آویخته یارب دل چون سنگش بین
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به توصیف زیبایی‌های چهره یک دختر هندو می‌پردازد. او از لطافت و魅یت طره‌های مو و چهره‌اش سخن می‌گوید و به تصویر کشیدن عشق و شوقی که در دل به‌واسطه دیدن او ایجاد شده، اشاره می‌کند. زیبایی او به اندازه‌ای شگفت‌انگیز است که دل شاعر را به درد می‌آورد، گویی که در آتش عشق می‌سوزد.
هوش مصنوعی: به دور از نور ماه، آن موی تیره‌اش را ببین؛ او همانند امتحان شیرینی، در میان شکر تنگ و تند قرار دارد.
هوش مصنوعی: ای کاش جوانب دل بی‌گناهی آن دختر هندو را در آتش نمی‌سوزاندند، چرا که دل مردمان سنگ‌دل را می‌توان دید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خورشید بنفش و ماه گلرنگش بین
بادام فراخ و پسته تنگش بین
اندر بر سیم آن دل چون سنگش بین
شیرینی صلح و تلخی جنگش بین
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.