ای باد ز غصه‌ای که خون پاشَد از آن
با یار مگو که تنگدل باشد از آن
ور زلف همی پریشی‌اش، نرم پریش
بر تازه گلش مزن که بخراشد از آن
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
ای باد ز غصه‌ای که خون پاشَد از آن
با یار مگو که تنگدل باشد از آن
ور زلف همی پریشی‌اش، نرم پریش
بر تازه گلش مزن که بخراشد از آن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از باد می‌خواهد که درباره غم و اندوهی که دلی را شکسته فاش نکند. او هشدار می‌دهد که اگر زلف یار به‌هم‌ریخته است، نباید به گل زیبایش آسیبی بزند، چرا که ممکن است این کار او را آزار دهد. به طور کلی، او نسبت به حساسیت و نازک‌دلی معشوق خود توجه دارد و از دیگران می‌خواهد که از او مراقبت کنند.
هوش مصنوعی: ای باد، از غصه‌ای که باعث می‌شود خون از دل بریزد، حرف نزن. نکند که یار از این موضوع ناراحت شود و دلش بشکند.
هوش مصنوعی: اگر موهای پریشان او را لمس کنی، به آرامی به گل تازه‌اش دست نزن، زیرا ممکن است آن را خراش دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.