شهنشاهی که بودی گوی گردون گوی چوگانش
سر از چوگان کین گردید گوی آسا به میدانش
سکندر حشمتی کآب خضر از خاک ره بردی
به ظلمات عطش در تیره گون شد آب حیوانش
خلیلی کش فدا زیبد چو اسمعیل صد قربان
دمید از مطلع خنجر هلال عید قربانش
لب لعلی که در درج احمد لب بر آن سودی
شد از الماس پیکان عقد لولو کان مرجانش
سواری را که دوش راکب معراج میدان بود
سپهر انگیخت از دشت شهادت گرد جولانش
به مهد خاک خفت از بی کسی آن کآمد از رفعت
به استحقاق جبریل امین گهواره جنبانش
به رتبت ناخدائی کز ازل فلک النجاه آمد
فلک بسپرد در دریای خون کشتی به طوفانش
عزیزی کش ز ساعد بست زهرا طوق پیراهن
گشود از ناخن تیغ ستم گوی گریبانش
وجودی کآفرینش را از و شد خلعت هستی
سپهر خصم پیراهن به خاک افکند عریانش
مکید از قحط آب انگشتری شاهی کز استغنا
نمودی در نظر پای ملخ ملک سلیمانش
چه حاجت قصه آن خشک لب پرسیدن از یغما
به لفظی تر حکایت می‌کند سیلاب مژگانش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر توصیف ویژگی‌ها و عظمت شخصیتی است که به نوعی نماد رهبری و فداکاری است. شاعری به بیان صفاتی چون شجاعت و مقام این پادشاه می‌پردازد و به فراز و نشیب‌های او در حماسه‌ها اشاره می‌کند.
از سکندر و فداکاری‌های او تا اسماعیل و قربانی‌اش، این شخصیت دارای ویژگی‌های منحصر به فردی است که او را از دیگران متمایز می‌کند. شاعر با استفاده از نمادهای مختلف، همچون آب زندگی بخشی و لبی زیبا، تلاش می‌کند تا عظمت و قدرت او را تصویر کند.
در نهایت، شعر بر این نکته تأکید دارد که شخصیت مورد نظر، با وجود چالش‌ها و مصائب، در عین حال نمایانگر اصالت و فداکاری است و داستان زندگی‌اش به زیبایی در هر گوشه و کناری بازگو می‌شود.
هوش مصنوعی: پادشاهی که در گذشته برتخت سلطنت نشسته بود، تافتن و چرخش زندگی مانند گوی بازی چوگان بر او چرخیده و او را به میدان جنگ کشانده است.
هوش مصنوعی: سکندر، با قدرت و عظمتش، آبی برگرفته از زمین خضر را در مسیر خود به تاریکی عطش تبدیل کرد، به گونه‌ای که آب حیاتش به رنگ تیره درآمد.
هوش مصنوعی: خلیلی که جانش را فدای معشوق کند، شایسته است. مانند اسماعیل که صد قربانی شد، وقتی تیغ هلال عید قربان به مرکبش تابید.
هوش مصنوعی: لبی مانند لعل که در زیبایی مشابه لب پیامبر است و به دنبال آن، از الماس پیکان، گردن‌بند لؤلؤیی با مرجان ساخته شده است.
هوش مصنوعی: سوارکاری که دوش او نشانه‌ی عروج و صعود بود، سپهر او را از دشت شهادت بلند کرد تا در میدان نبرد جولان دهد.
هوش مصنوعی: در تنهایی و بی‌کسی، به خاک آرمیده است و از مقام والایش، جبرئیل امین مانند گهواره‌ای او را تکان می‌دهد.
هوش مصنوعی: به مقام رهبری و فرمانروایی که از آغاز، آسمانها آن را مقدر کرده‌اند، کشتی در دریای خون به طوفان سپرده شده است.
هوش مصنوعی: شخصی عزیز و دوست‌داشتنی که به خاطر محبت و لطفی که از دستان حضرت زهرا دریافت کرده، با حرکتی نرم و آرام، گویی زنجیری که او را محدود کرده، از گردن خود برمی‌دارد و به نوعی از درد و رنجی که بر او رفته، آزاد می‌شود.
هوش مصنوعی: وجودی که آفرینش برای او خلق شده، لباس هستی را به دوش دارد و مصیبت‌های دنیا را به دوش می‌کشد. او مانند شخصی است که پیراهنش را به زمین می‌افکند و در برابر سختی‌های زندگی عریان و بی‌پناه می‌شود.
هوش مصنوعی: شخصی که به دلیل کمبود آب، انگشتری از طلا را می‌مکد، در حالی که در ذهنش شاه‌ملک سلیمان را تصور می‌کند که به خاطر بی‌نیازی‌اش، توجهی به مشکلات دیگر ندارد.
هوش مصنوعی: نیازی به پرسش درباره‌ی آن شخص بی‌زبان نیست، چون اشک‌هایش خود به‌خود داستان او را به وضوح روایت می‌کنند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چه بود این چرخ گردان را که دیگر گشت سامانش؟
به بستان جامهٔ زربفت بدریدند خوبانش
منقش جامه‌هاشان را که‌شان پوشید فروردین
فرو شست از نگار و نقش ماه مهر و آبانش
همانا با خزان گل را به بستان عهد و پیمان بود
[...]
نبرده بوالحسن کافاق آباد است ز احسانش
علی کز همت عالی بزیبد تخت کیوانش
چو اندر بزم بنشیند همی ماه سما دانش
چو اندر صف بخواهد کین همی پیل دمان خوانش
نیاید روز کوشیدن برابر چرخ و کیوانش
[...]
سخا زریست کز همت زند رای تو بر سنگش
سخن نظمی است کز معنی دهد رای تو سامانش
ازین اندک هنر خاطر همی امید بگسستم
چو در مدح تو پیوستم هنر دیدم فراوانش
مرا دانی که آن باید که هر کو نیک شعر آید
[...]
همی جویم نگاری را که دارم چون دل و جانش
همی خواهم که یک ساعت توانم دیدن آسانش
اگر پیمان کند با من منم در خط پیمانش
وگر فرمان دهد بر من منم در بند فرمانش
نهاد اندر سرم ابری که پیدا نیست بارانش
[...]
دلم برد آن دلارامی که در چاه زنخدانش
هزاران یوسف مصرست پیدا در گریبانش
پریرویی که چون دیوست بر رخسار زلفینش
زره مویی که چون تیرست بر عشاق مژگانش
به یک دم می‌کند زنده چو عیسی مرده را زان لب
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.