گنجور

 
واعظ قزوینی

ز آن موی میان، فکر مرا جانکاه است

زآن زلف رسا، دست سخن کوتاه است

خوش با دل زار عاشقان پیچیده است

آن زلف مگر ز دودمان آه است؟!

 
sunny dark_mode