بس که در کوه بلا هم‌سنگ فرهادیم ما
شیشه جمعیت خیل پریزادیم ما!
قصر بنیاد دل ما لایق تعمیر نیست
مخزن گنجیم و از ویرانی آبادیم ما!
آنقدر سر تا به پا صورت فراقش خوانده‌ایم
پای تا سر همچو تار ساز فریادیم ما!
آب تیغش را اگر اینست چون آتش اثر
عاقبت همچون غبار خاک بر بادیم ما!
سرمه شد تا چشم ما را گرد چین دامنش
در تتبع‌خانه چین نقش بهزادیم ما!
شانه شد محرم به زلف عارض چون آفتاب
زان سبب چون سایه زیر نخل شمشادیم ما!
گر نخواندستیم ز آیین خرد حرفی ولی
در دبستان جنون سرمشق استادیم ما!
نیست مضمونی ز قلاب کمند ما برون
در پی صید معانی بس که صیادیم ما!
نخل او را در چمن دیدیم هرسو جلوه‌گر
همچو قمری پایبند سرو آزادیم ما
کوس نوبت زن به ما در عشرت‌آباد جهان
در عروس بکر معنی بس که دامادیم ما!
حبذا طغرل که بیدل می‌سراید مصرعی
همچو عنقا بی‌نیاز عرض ایجادیم ما!
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر احساسات عمیق عاشقانه و فراق را با زبان شاعرانه و پرمجاز بیان کرده است. او از مشکلات و مصائب عشق می‌گوید و اینکه چگونه در دل خود قصرهایی بنا کرده، اما توان تعمیر آن را ندارد. با بیان تمثیل‌هایی از طبیعت و عناصر زندگی، عشق را توصیف می‌کند و نشان می‌دهد که چقدر در درک و علاقه‌مندی‌اش عمیق است. همچنین اشاره به دیوانگی و جنون عشق دارد و می‌گوید که در پی شکار معانی و درک عشق هستند. در انتها، شاعر به وجود خود و توانایی‌هایش در بیان عشق اشاره می‌کند و به نوعی ابراز بی‌نیازی از معرفی و طلب محبت می‌نماید.
هوش مصنوعی: ما به قدری در سختی‌ها و مشکلات استوار و مقاوم هستیم که مانند کوه فرهاد، توانایی ایستادگی در برابر چالش‌ها را داریم و در عین حال، دارای قابلیت‌هایی هستیم که ما را از دیگران متمایز می‌کند، مانند شفافیت و زیبایی شیشه که نشان‌دهنده‌ی وجود ماست.
هوش مصنوعی: قلب ما مانند قصر است که نمی‌توان آن را تعمیر کرد؛ ما خود گنجینه‌ای از ارزش‌ها هستیم و از ویرانی خود، در واقع به زندگی دوباره و آبادانی می‌رسیم.
هوش مصنوعی: ما به اندازه‌ای از جدایی محبوبمان سخن گفته‌ایم که حالا تمام وجودمان مثل سیم‌های یک ساز به صدا درآمده است.
هوش مصنوعی: اگر که تیغ او مانند آب باشد، سرانجام اثرش مانند آتش خواهد بود و ما در نهایت همچون غبار خاک، به باد خواهیم رفت.
هوش مصنوعی: چشم ما زین عشق به زیبایی دامن او مجذوب شده و در جستجوی آن زیبایی همچون اثر هنری از بهزاد به تصویر کشیده می‌شود.
هوش مصنوعی: شانه‌ای که به زلف معشوق نزدیک شد، مانند آفتاب است و به همین دلیل، ما زیر سایه نخل و شمشاد قرار داریم.
هوش مصنوعی: اگرچه ما از طریق خرد و دانش حرفی برای گفتن نداریم، اما در مدرسه دیوانگی، درس‌هایی را از استاد آموخته‌ایم.
هوش مصنوعی: ما در جستجوی معانی و مفهوم‌ها هستیم و هیچ موضوعی نمی‌تواند از دام ما فرار کند، چرا که ما مانند شکارچیانی هستیم که همیشه در پی صید معانی هستیم!
هوش مصنوعی: در چمن، درخت نخل او را دیدیم که در هر جا می‌درخشد، مانند قمری که به درخت سرو آزاد پایبند است، ما نیز به او وابسته‌ایم.
هوش مصنوعی: صدای نوبت زن در لذت‌گاه دنیا در حالی به گوش می‌رسد که ما در این شادی به مانند دامادیم. این نشان‌دهنده شوق و شادی ما در این جشن و مهمانی است.
هوش مصنوعی: چه خوب است طغرل که بیدل را تحت تأثیر قرار داده و شعرهایی همچون عنقا می‌سراید. ما هم به همین شکل، بدون نیاز به درخواست دیگران، احساسات و افکار خود را بیان می‌کنیم!
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
همچو عنقا بی‌نیاز عرض ایجادیم ما
یعنی آن سوی جهان یک عالم آبادیم ما
همین شعر » بیت ۱۱
حبذا طغرل که بیدل می‌سراید مصرعی
همچو عنقا بی‌نیاز عرض ایجادیم ما!
از گرانخوابی چو چشم دام آزادیم ما
غفلت ما نیست غفلت، خواب صیادیم ما
همچو عنقا بی‌نیاز عرض ایجادیم ما
یعنی آن سوی جهان یک عالم آبادیم ما
کس درین محفل حریف امتیاز ما نشد
پرفشانیهای بی‌رنگ پریزادیم ما
اشک‌یأسیم ای اثر از حال ما غافل مباش
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.