زهی لطف سازنده آب و خاک
به رقص آور سبز طاووس تاک
مقام آفرین خمستان می
ترنم گشای گره زار نی
بلندی ده شیشه لعل کار
هوایی کن ابر یاقوت بار
شب افزای مشعل دوانان مل
سحرگه رسان چراغان گل
رقم پرور رقعه لاله ها
ورق شوی مجموعه ژاله ها
به چرخ آور باده لعل فام
جواهرتراش نگین دان جام
نوازنده ارغنون زبان
نگارنده پرده های فغان
خدایی که ساقی و جام آفرید
ز بهر بط باده، دام آفرید
سبوی فلک گرچه بی دسته است
به سرپنجه فیض او بسته است
خم می چو قامت برافراخته
سر خویش در راه او باخته
صراحی که خشک است پا تا به سر
کند سجده اش، لیک با چشم تر
چو نی از مقام غمش یاد کرد
ز هر بند، صد نغمه آزاد کرد
تر و خشک این بزمگه مست اوست
بساط می عشق در دست اوست
چو کردار ساقی به دست خداست
دهد گر قدح، می نخوردن خطاست
همان به که نوشم می خوشگوار
به تکلیف ساقی درین نوبهار...
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره زیبایی و لطافت طبیعت و نقش آفرینش‌دهنده در خلق هستی است. شاعر به توصیف جلوه‌های مختلف طبیعت، از جمله سبز شدن درختان، شکوفایی گل‌ها و سرزندگی صبحگاه می‌پردازد. همچنین به دور هم جمع شدن انسان‌ها در بزم می و عشق و لذت از زندگی اشاره می‌کند. شاعر با تصویرسازی‌های زیبا و استفاده از نمادهایی چون ساقی و جام، می‌خواهد نشان دهد که همه چیز به دست خداوند و فیض اوست و نوشیدن می در این بهار تازه، همراه با لذت و شوق باید باشد.
هوش مصنوعی: به چه زیبایی، آفریننده آب و خاک، سبز و درخشان به رقص واداشته شده است، مانند طاووسی زیبا که در میان تاک‌ها جلوه‌گری می‌کند.
هوش مصنوعی: من در جستجوی مقام و حال خوشی هستم که مرا از غم‌ها و مشکلات رها سازد و به شادمانی و سرمستی برساند.
هوش مصنوعی: به ارتفاع شفاف و زیبای شیشه‌ای چون لعل، توجه کن، همچون ابری که یاقوت را باران می‌کشد.
هوش مصنوعی: در شب، افرادی که مشعل در دست دارند، با نور خود به سمت سحرگاه روانه می‌شوند تا گل‌ها را روشن کنند و به زیبایی بیفزایند.
هوش مصنوعی: تولیدکننده‌ی زیبا، دسته‌ای از گل‌ها را به شکل زیبا و دلنشین می‌سازد که مانند قطرات شبنم می‌درخشند.
هوش مصنوعی: باده‌ای با رنگ لعل را در جام جواهری‌ات بریز و لحظه را جشن بگیر.
هوش مصنوعی: نوازنده‌ای که با مهارت خود، احساسات را در دل می‌نوازد و می‌نویسد. او آواهایی را به تصویر می‌کشد که نشان‌دهنده درد و اندوه است.
هوش مصنوعی: خدای بزرگ که ساقی و جام را خلق کرده، این کار را برای برقرار کردن لذتی نو در دل‌ها و به‌منظور مهیا کردن عشق و شادی آفریده است.
هوش مصنوعی: اگرچه ظرف آسمان دستگیره ندارد، اما به برکت نعمت و فیض او به هم متصل است و دایماً پر است.
هوش مصنوعی: خم کردن بدن به خاطر عشق و توجه به او، گویای این است که شخص تمامی وجودش را در این مسیر فدای او کرده است.
هوش مصنوعی: در اینجا به نوعی بیان می‌شود که هر چند جسم شخص به طور کامل در حال سجده است و به نظر می‌رسد که خشک و بی‌حالت است، اما در عین حال چشمانش پر از اشک و احساس است. به عبارت دیگر، ظاهری بی‌روح دارد ولی در دل و درونش عواطف و احساسی عمیق وجود دارد.
هوش مصنوعی: زمانی که نی به یاد غم خود می‌افتد، از هر زنجیری رهایی می‌یابد و صدای زیبایی تولید می‌کند.
هوش مصنوعی: در این محفل، همه چیز تحت تأثیر عشق اوست و اوست که جشن و میگساری را در دست دارد.
هوش مصنوعی: عملکرد ساقی تحت اراده و خواست خداوند است، بنابراین اگر او جامی بدهد، نوشیدن شراب گناه محسوب می‌شود.
هوش مصنوعی: بهتر است که در این بهار زیبا، نوشیدن می خوشگوار را انتخاب کنم تا اینکه به انتظار ساقی بیفتم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.