|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به این موضوع اشاره دارد که اگر عشق و طلب معشوق در دل نباشد، حتی گل‌ها هم نمی‌توانند به انسان آرامش دهند. او بیان می‌کند که در مسیر عشق، هر خار و سختی موجب رنجش می‌شود. همچنین، بی‌معشوق بودن باعث نفاق و جدایی در وجود شاعر است، به طوری که تمام اعضای او از این جدایی رنج می‌برند و هر یک از آنها از دیگری گله دارند. به عبارت دیگر، وجود معشوق و عشق او، برای شاعر مانند یک نیاز ضروری است.
هوش مصنوعی: اگر گل برای رسیدن به تو درد پا نداشته باشد، در این را ه هر خار هم برایش دردسر و زخم خواهد داشت.
هوش مصنوعی: بدن من به قدری بدون تو دچار تفرقه و ناهماهنگی شده که پایم از سرم گله‌مند است و سرم هم از پایم ناراضی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.