|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این غزل از معشوق خود می‌خواهد که زیبایی‌اش را به نمایش بگذارد و خود را از پنهان‌کاری بیرون بیاورد. در اینجا، عشق و دل‌باختگی به تصویر کشیده شده و شاعر به احساسات و دردهای عاشقانه‌اش اشاره می‌کند. او همچنین به شمع و پروانه اشاره می‌کند که نشان‌دهنده‌ی سوز و گداز عشق است و به فصل گل و خزان نیز به‌عنوان نمادهایی از زندگی و جدایی اشاره می‌کند. با این پیام، شاعر از معشوقه‌اش می‌خواهد که به او اجازه دهد عشق را درک کند و از تاریکی به نور بیفتد.
هوش مصنوعی: تا کی باید عشق تو از دیدگان عاشق پنهان بماند؟ روی خود را به او نشان بده و زیبایی‌ات را همچون گوهری درخشان در دل شب به او نمایان کن.
هوش مصنوعی: اگر از من درباره حال شمعی که دیگر در جمع نیست، سوال می‌کنی، بهتر است خودت به زبانی مانند پروانه صحبت کنی و از آتش به دنبالش بروی.
هوش مصنوعی: باغبان به خاطر بستن در باغ در فصل گل، در ایام خزان باید یک هفته در زندان باغش باشد!
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.