گنجور

 
طغرای مشهدی

می رود بر باد، خاکم از لگدکوب ستم

چون زمین افتاده ام در زیر پای آسمان

حیرتی دارد دلم کآخر چه سان گنجیده است

وسعت آباد ستم، در تنگنای آسمان

 
sunny dark_mode