|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از احساس ناکامی و ناآگاهی خود نسبت به عشق صحبت می‌کند. او می‌گوید که نتوانسته است با درد و زیبایی معشوق آشنا شود و در عین حال از خود و گلش شرمندگی دارد. دل او به امید وصال معشوق در حال شکفتن است، اما او نمی‌داند کدام یک از گل‌ها و یاران را باید بشناسد، در حالی که به خوبی با جزئیات آنها آشناست.
هوش مصنوعی: دست من به گل داغ تو نرسید و آشنایی پیدا نکرد. من که بی‌خبر از عشق هستم، به خاطر این موضوع شرمنده‌ام.
هوش مصنوعی: دل به یاد وصال تو پر از شوق و شادی شده و مانند هزار باغ شکوفا گشته است. اکنون مانند آینه‌ای، زیبایی‌های آینده‌ام را منعکس می‌کند.
هوش مصنوعی: من نتوانستم تشخیص دهم که محبوب من چه کسی است و کدام گل به او مربوط می‌شود، در حالی که همگی را به خوبی می‌شناسم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.