|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از نارسایی و اشتباه در زندگی و هنر خود سخن می‌گوید. او احساس می‌کند که صدای دلنشینش به جای آنکه درست و زیبا باشد، دچار اشتباه و غلط شده است. نغمه‌هایش با صداهای دیگر در طبیعت هماهنگی ندارد و هر تلاشی که برای اصلاح و بهبود وضعیتش می‌کند، باز هم به نتیجه نمی‌رسد. به طور کلی، شاعر به ناامیدی و شکست در تلاش‌هایش اشاره دارد.
هوش مصنوعی: در صدای من ناله‌ای به‌وجود آمده که آن را به اشتباه به عنوان آواز می‌پندارند و زمزمه‌ام به نوعی نغمه‌ای که باید با دوست همخوانی کند، تبدیل شده است.
هوش مصنوعی: صدای بلبل در چمن به قدری پیچیده و دل‌نواز بود که گل‌ها احساس کردند رگ‌هایشان با نغمه‌های ساز در هم تنیده شده است.
هوش مصنوعی: در باغ آرزوها که وارد شدیم، به هر طرف که نگاه کردیم، اندازه پرواز رویاهایمان نامناسب و نادرست به نظر می‌رسید.
هوش مصنوعی: همیشه در تلاش برای بهبود خودم بوده‌ام، اما هر بار که سعی کردم خود را اصلاح کنم، دوباره به اشتباهات گذشته‌ام بازگشتم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.