|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به ترس دیوانگان از باران سنگ اشاره می‌کند و می‌گوید که افراد عاقل از عقل خود فرار می‌کنند. او همچنین بیان می‌کند که نی نمی‌تواند زیبایی گل را بشناسد و در این میان، آبها به طور کودکانه بر گل‌ها می‌ریزند. به طور کلی، این ابیات نشان‌دهنده بی‌خبری انسان‌ها از زیبایی‌ها و واقعیت‌های جهان است.
هوش مصنوعی: کی از دیوانگان از باران سنگ ترسی دارد؟ همه از ترس عقل خود فرار کرده‌اند!
هوش مصنوعی: این شعر به دنیای طبیعی و زیبایی‌های آن اشاره دارد. شاعر به قصه گیاهان و گل‌ها و همچنین به ناپختگی و سادگی کودکانه موجودات در طبیعت می‌پردازد. او به نوعی نشان می‌دهد که چقدر این دنیای شگفت‌انگیز و زیبا است و چگونه موجودات به طور طبیعی در آن زندگی می‌کنند، اما در عین حال از درک عمیق‌تر از آنچه که می‌گذرد ناتوانند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.