|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان حسرت و دردهای عاطفی می‌پردازد. شاعر به کسی که دردی مشابه ندارد توصیه می‌کند که از دردهای او سوال نکند، زیرا آگاهی از این دردها باعث می‌شود که خود او نیز دچار درد بشود. در ادامه، شاعر به غنچه‌ای اشاره می‌کند که نباید در کنار گل قرار بگیرد، زیرا این دوستی می‌تواند باعث فساد و بی‌ارزشی او شود. همچنین، شاعر به اشک‌هایش اشاره می‌کند که مانند جوی آبی است و بیان می‌کند که مانند آتش از خاک برآمده خواهد شد، که نمادی از رشد و تحول است. در کل، شعر به تجربه‌های دردناک و تأثیرات روابط عاطفی بر انسان‌ها می‌پردازد.
هوش مصنوعی: تو تحمل سختی‌ها را نداری، پس چرا از من دردی را می‌پرسی؟ وقتی به درد من پی ببری، خودت هم به درد می‌افتی.
هوش مصنوعی: بهتر است که غنچه از گل دوری کند و نصیحت را بپذیرد؛ زیرا در کنار گل ممکن است دچار ناکامی و بی‌حیثیتی شود.
هوش مصنوعی: اشک من از چشمانم مانند آبی جاری است که وقتی از خاک برمی‌آید، به چوبی آتش‌زا تبدیل خواهد شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.