|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به احساساتی عمیق و دردناک اشاره می‌کند که گریه‌اش برایش آرامشی به ارمغان می‌آورد و مانع از خواب رفتنش می‌شود. او خود را به شمعی تشبیه می‌کند که اشک‌هایش فرصتی برای خواب ندارد. با یادآوری عشق و شوق به محبوبش، خواب را به عنوان یک آرزو و نشانه‌ای از سعادت و آرامش می‌بیند. در نهایت، خواب را به عنوان دلیلی برای نزدیکی به محبوبش و آرامش روحی معرفی می‌کند.
هوش مصنوعی: ای کاش آن اشکی که می‌ریزم، شبی را که در آن بی‌خوابی می‌کشم، پاک کند. چون شمعی که در نور اشک خود ذوب می‌شود، خواب را از من می‌رباید و فرصتی برای خوابیدن نمی‌دهد.
هوش مصنوعی: اگر عادت خواب مرا نمی‌بود، من نیز از دل خود می‌توانستم صفای وجودم را مشاهده کنم، همانند آیینه.
هوش مصنوعی: چون من مانند حباب هستم، چشم بیدارم تمایلی به دیدن ندارد؛ چون که اشک‌های رمیده‌ام خواب را به آغوش خود می‌کشد.
هوش مصنوعی: شوق در آغوش کشیدنت، مانع خواب من شده است. سرم را بر بالین تو می‌گذارم و خواب خوشی را تجربه می‌کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.