گنجور

 
طغرای مشهدی

ز مرغان دل ما با لب بامش چه می گویی

سر دیوار نشناسد کبوترهای چاهی را

شبت خوش باد ساقی، مگذر از فکر سحرخیزی

که فیض شام معراج است بزم صبحگاهی را

 
sunny dark_mode