|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این اشعار احساسات عمیق اندوه و فقدان را به تصویر می‌کشند. شاعر در وصف بهار و تنهایی خود از گریه و غم می‌گوید و به این نکته اشاره می‌کند که زندگی ممکن است بی‌مونس و بدون شادی باشد. او به مرگ و فقدان اشاره می‌کند و حسرتی را از دست دادن فرصت‌ها و زیبایی‌های زندگی ابراز می‌کند. در نهایت، شاعر به تصویر نهالی اشاره می‌کند که در جستجوی آرامش و گور است، به نوعی نمادین از آرزوی رهایی از غم و اندوه.
هوش مصنوعی: در صندوق ابر نوبهار، فقط صدای گریه وجود دارد و نمی‌دانم این خنده را از چه کسی آمده است.
هوش مصنوعی: زمان به من فرصت کمی خواهد داد و در جهانی که بی دوست و یار است، غم آینده را احساس خواهد کرد.
هوش مصنوعی: در این باغ پر درخت و سرسبز، اگر شخصی حتی بدون کفن و با حالتی آشفته به زمین سپرده می‌شد، مانند نهالی که در زمین کاشته می‌شود، می‌توانست برای خود جایی پیدا کند و در زیر خاک به آرامش برسد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
نیست سوی حق به جز تسلیم راهی بنده را
جستجوی این گهر گم می کند جوینده را
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.