ای حرم کعبه دل کوی تو
قبله جانها خم ابروی تو
غنچه گریبان زده از شوق چاک
برده صبا تا به چمن بوی تو
آه که خون شد دل شیدای من
بس که نهان می نگرم سوی تو
بیدل و دیوانه شدم آه آه
در هوس سلسله موی تو
میل به لبهای تو آرد دلم
گر نکشد غمزه جادوی تو
سرو سهی را چه کنم در چمن
برده دلم قامت دلجوی تو
آب حیاتی تو از آن می دود
صوفی سرگشته چو ما سوی تو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به عشق و شوق شدید شاعر به کعبه و محبوبی خاص اشاره دارد. شاعر از زیبایی و جاذبه‌های آن معشوق سخن می‌گوید و به حسرت و دلتنگی خود در پی دیدار او اعتراف می‌کند. او در خیال خود از جاذبه‌های معشوق می‌نویسد و تأثیر شگرف آن بر دل و جانش را توصیف می‌کند. تمایل به وصال و زیبایی‌های جسمی و روحی محبوب در این شعر به وضوح حس می‌شود و شاعر خود را در دنیای عشق و آرزوهایش غرق می‌بیند.
هوش مصنوعی: ای خانه کعبه، دل و روح ما به سوی تو می‌گروند و زیبایی ابروی تو نقطه توجه جان‌های ماست.
هوش مصنوعی: غنچه به خاطر شوق و عشقش، دامنش را چاک کرده و با باد صبحگاهی به سمت چمن می‌رود تا عطر تو را به جنب و جوش درآورد.
هوش مصنوعی: دل عاشق من چقدر ناراحت و غمگین است، به خاطر اینکه مدام به تو نگاه می‌کنم ولی عشق و احساساتم را پنهان نگه می‌دارم.
هوش مصنوعی: در اندیشه و آرزوی تو، به شدت دچار دیوانگی و شیدایی شده‌ام و فقط آه و ناله می‌زنم.
هوش مصنوعی: دل من به لبهای تو تمایل دارد، اگر ابروهای جادویی تو مرا نرنجاند.
هوش مصنوعی: در باغ، چه کاری می‌توانم با سرو بلند و زیبایی انجام دهم؟ دل من به قد و قامت دلبر تو وابسته است.
هوش مصنوعی: آب حیات تو در مسیرش جاری است، همان‌طور که صوفی سرگردان در جستجوی تو می‌گردد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.