گر آسایشی خواهی از روزگار

جمال عزیزان غنیمت شمار

به جمعیت دوستان روی نه

پراکندگان را به یکسوی نه

به دوری مکوش ار چه بدخوست یار

[...]

جور کم به زلطف کم باشد

که نمک بر جراحتم پاشد

جور کم بوی لطف آید از او

لطف کم محض جور زاید از او

لطف دلدار اینقدر باید

[...]

نور خدا بردمد از خوی خوش

مو به سپیدی کشد از بوی خوش

مکرم اگر چند کشد جور دهر

هم دهد از منفعت خویش بهر

در که شکستند نه باطل شود

[...]

گر ندارم از شکر جز نام بهر

آن بسی بهتر که اندر کام زهر

آسمان نسبت به عرش آمد فرود

ورنه بس عالی است پیش خاک تود

گر کسب کمال می کنی، میگذرد

ور فکر محال می کنی، میگذرد

دنیا همه سر بسر خیال است خیال

هر نوع خیال می کنی میگذرد

هر چند شب آزرده تر از کوی توایم

[...]

این دغل دوستان که می بینی

مگسان اند گرد شیرینی

تا طعامی که هست مینوشند

همچو زنبور بر تو می جوشند

تا به روزی که ده خراب شود

[...]

دولت اگر دولت جمشیدی است

موی سفید آیت نومیدی است

صبح برآمد چه شوی مست خواب؟

کز سر دیوار گذشت آفتاب

رفت جانی به تغافل بسر

[...]

بلبل اگر نه مست گل است این ترانه چیست؟

گر نیست عشق زمزمه ی عاشقانه چیست؟

ساقی اگر نه پرده فتادی زروی کار

می گفتمت که نغمه ی چنگ و چغانه چیست

پرواز کرد طایر ادراک سالها

[...]

دائما غفلت زگستاخی بود

که برو تعظیم ازدیده رود

لاتؤاخذان نسینا، شد گواه

که بود نسیان بوجهی هم گناه

زآنکه استکمال تعظیم او نکرد

[...]

لامکانی که در او نور خداست

ماضی و مستقبل و حال از کجاست

ماضی و مستقبلش پیش تو است

هر دو یک چیز است پنداری دو است

از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت

[...]

من ندیدم در میان کوی او

در درو دیوار الا روی او

بوسه گر بر در دهم لیلی بود

خاک بر سر گرنهم لیلی بود

چون همه لیلی بود در کوی او

[...]

طرب ای عاشقان خوش رفتار

طلب ای نیکوان شیرین کار

در جهان شاهدی و ما فارغ

در قدح باده ای و ما هشیار

بر سر دست عشق، بازانند

[...]

یکی گفت پروانه را کای حقیر

برو دوستی در خور خویش گیر

رهی رو که بینی طریق رجا

تو و مهر شمع از کجا تا کجا

سمندر نئی کرد آتش مکرد

[...]

اگر دل از غم دنیا جدا توانی کرد

نشاط و عیش بباغ بقا توانی کرد

و گر بآب ریاضت برآوری غسلی

همه کدورت دل را صفا توانی کرد

زمنزلات هوس گر برون نهی قدمی

[...]

ای که جان را بهر تن می سوختی

سوختی جان را و تن افروختی

ای دریغا ای دریغا ای دریغ

آن چنان ماهی نهان شد زیر میغ

اندکی جنبش بکن همچون جنین

[...]

ظاهرت چون گور کافر پر حلل

و اندرون قهر خدا عزوجل

از برون طعنه زنی بر بایزید

وز درونت ننگ می‌دارد یزید

هر‌چه داری در دل از مکر و رموز

[...]

این جهان همچون درخت است ای کرام

ما بر او چون میوه های نیم خام

سخت گیرد میوه ها مر شاخ را

زان که در خامی نشاید کاخ را

چون رسید و گشت شیرین لب گزان

[...]

از حقایق تا تو حرفی نشنوی

ای پسر حیوان ناطق کی شوی؟

تا که گوش طفل از گفتار مام

پر نشد ناطق نشد او در کلام

ور نباشد طفل را گوش رشد

[...]

تو ز دیو نفس اگر جوئی امان

رو نهان شو چون پری از مردمان

گنج خواهی کنج عزلت کن مقام

واستتر و استخف عن کل الانام

چون شب قدر از همه مستور شد

[...]

از فتنه ی این زمانه ی شورانگیز

برخیز و بهرجا که توانی بگریز

ور پای گریختن نداری باری

دستی زن و در دامن عزلت آویز

هر دل که پریشان شود از ناله ی بلبل

[...]