کز پدر اول برسانش سلام

وآخرش آئین دعا کن تمام

کای خلف! از راه مخالف بتاب!

تیغ بیفگن که منم آفتاب!

از پدرم کی رسد این فن به تو

[...]

گفت به حاجب که بشه باز پوی

خدمت من گوی و پس آنگه بگوی

با منت از بهر تمنای ملک

خام بود پختن سودای ملک

پخته‌ای آخر ! دم خامان مزن

[...]

ای سر از آئین وفا تافته !

وز تو دلم تافتگی یافته !

گر چه به غیبت شدئی کینه توز

رنجه چه‌داری به حضورم هنوز

با چو منی ، دور کن از سر منی

[...]

داد جوابی ادب آمیخته

تعبیه‌های عجب آمیخته

کای به رخم چشم جفا کرده باز

دیدهٔ مهر تو برویم فراز

گر گهر صلح پذیرد نظام

[...]

ای ز نسب گشته سزای سریر

ور پسری ، همچو پدر بی نظیر

چشم منی !هیچ غباری میار

دیده نشاید که بود پرغبار

تاتو ندانی که درین جستجوی

[...]

ای شهٔ مشرق شده چون آفتاب

وز تو جهان در حد مغرب بتاب

گر همه بر ماه رسد افسرم

هم به ته پای تو باشد سرم

رو تو چو خورشید زمشرق برآی

[...]

پادشه شرق، که آن مژده یافت

روش ، چو خورشید زمشرق، بتافت

روی به کاووس کی آورد و گفت

تا شود آن ماه بخورشید جفت

سوی برادر شود آراسته

[...]

شاه به رویش چو نظر کرد چست

دید دران آئینه خود را درست

گرم فرو جست ز تخت بلند

کرد به آگوش تن ارجمند

داشت به آغوش خودش تا به دیر

[...]

روز چو آخر شد و گرما گذشت

چشمه خور خواست ز دریا گذشت

تاجور شرق برآهنگ آب

کرد طلب کشتی گردون رکاب

کشتی شه تیز تر از تیر گشت

[...]

چون به سخن رفت بسی داوری

دور درآمد به نصیحت‌گری

داد نخستش به دعایی پناه

کایزدت از حادثه دارد نگاه!

ریخت پس آن گاه به مهر تمام

[...]

شب چو وداع مه و سیاره کرد

صبح دم از مهر قبا پاره کرد

کوکبهٔ شرق سوی شرق تافت

لشکر مغرب سوی مغرب شتافت

سرور مشرق به وداع پسر

[...]

کرد چو ره در سرطان آفتاب

چشمهٔ خورشید فرو شد به آب

ابر سرا پرده به بالا کشید

سبزه صف خویش به صحرا کشید

تندی سیلاب ز بالای کوه

[...]

رخش طلب کرد شه کام گار

شد بگهٔ چاشت به دولت سوار

از روش پیل کران تا کران

سر به سر اندام زمین شد گران

صف سیاه از علم سرخ و زرد

[...]

حضرت دهلی کنف دین و داد

جنت عدن ست که آباد باد

هست چو ذات ارم اندر صفات

حرسها الله عن الحادثات

از سه حصارش دو جهان یک مقام

[...]

مسجد جامع که ز فیض اله

زمزمهٔ خطبهٔ او تا به ماه

آمده دردی زسپهر کبود

فیض ز یک خواندن قرآن فرود

غلغل تسبیح بگنبد درون

[...]

شکل مناره چو ستونی ز سنگ

از پی سقف فلک شیشه رنگ

آن که ز زر بر سرش افسرشده است

سنگ ز نزدیکی خور زر شده است

سنجر سنگین که ستون سپهر

[...]

در کمر سنگ میان دو کوه

آب گهر صفوة و دریا شکوه

ساخته سلطان سکندر صفات

در سد کوه ، آیینه ز آب حیات

شهر گر از وی نبود آب کش

[...]

مردم او جمله فرشته سرشت

خوش دل و خوش خوی چو اهل بهشت

هر چه ز صنعت به همه عالم است

هست در ایشان و زیادت هم است

بیشتراز علم و ادب بهره مند

[...]

خانه چو خورشید به جوزا گرفت

رفت در آن خانه درون جا گرفت

رفت در آن خانهٔ تیر از مسیر

محرق ازآتش خورشید تیر

باد ز جوزا شده آتش ز مهر

[...]

ساخته از حکمت کار آگهان

خانهٔ گردنده بگرد جهان

نادرهٔ حکم خدای حکیم

خانه روان ، خانگیانش مقیم

اهل سفر را همه بروی گذر

[...]