نه توانگر کسی بُوَد که به مال

کارپرداز و چاره ساز بُوَد

آن بُوَد کز شهودِ فضل خدای

از زر و مال بی نیاز بُوَد

حَزْم مرد آن بُوَد که در همه وقت

در حقِّ خَلقْ بد گمان باشد

در همه کار احتیاط کند

تا ز هر کید در امان باشد

ای گرانمایه مرد دانشور

که ترا علم دین بُوَد معلوم

مستعدّ را از آن مشو مانع

مستحقّ را از آن مکن محروم

سخن نرم گوی با سایل

گر ز مالَش نمی دهی نفقه

زآنکه در روی اهل حاجت هست

قول خوش از مقولۀ صدقه

خرّم آنکس که بهرِ زنده دلی

زیر لب خنده را بمیراند

خنده کم کن که خندۀ بسیار

صد دل زنده را بمیراند

سر ز مادر مکش که تاج شرف

گردی از راه مادران باشد

خاک شو زیر پای او که بهشت

در قدمگاه مادران باشد

هر که شد مبتلا به پُرگویی

به بلایی عجب گرفتار است

هر بلایی که می رسد به کسان

بیشتر از مَمَرِّ گفتار است

دیدن زلف و خال نامحرم

دانۀ کید و دام تلبیس است

هر نظر ناوکیست زهرآلود

کان ز شست کمان ابلیس است

هر که در خطّۀ مسلمانی

باشد از نقد دین گرانمایه

کی پسندد که خود بخسبد سیر

بنشیند گرسنه همسایه؟

اربعین های سالکان جامی

هست بهر وصول صدر قبول

نَبْوَد از فضل حق عجیب و غریب

که بدین اربعین رسی به وصول