جامی
»
رسالهٔ اربعین
»
(۳۶) وَمِنْ کَلَامِهِ صلی الله علیه و سلم: کَثْرَةُ الضَّحِکِ تُمِیْتُ الْقَلْبَ. (سنن ابن ماجه)
خرّم آنکس که بهرِ زنده دلی
زیر لب خنده را بمیراند
خنده کم کن که خندۀ بسیار
صد دل زنده را بمیراند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به اهمیت خنده و تأثیر آن بر روح انسان میپردازد. شاعر میگوید که کسی که برای دیگران شادی و دلگرمی ایجاد میکند، خوشبخت است. اما در عین حال هشدار میدهد که اگر خنده بیش از حد شود، ممکن است دلهای زیادی را تحت تأثیر منفی قرار دهد و آنها را به نوعی از زندگی خالی کند. به عبارت دیگر، تعادل در ابراز خوشحالی و خنده مهم است.
هوش مصنوعی: شخصی خوشحال و خوشبخت است که برای زنده نگه داشتن روح و دل دیگران، لبخندش را پنهان کند و به نوعی از خندهاش صرفنظر کند.
هوش مصنوعی: لبخندهایت را کم کن، زیرا خندیدن زیاد میتواند دلهای زنده را بیجان کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.