ای خانهٔ آیینه ز دیدار تو پرگل

خون در دل ما چند کند رنگ تغافل

امروز سواد خط آن لعل‌ که دارد

عینک ز حبابست به چشم قدح مل

بر دامن پاکت اثری نیست ز خونم

[...]

بلبل الم غنچه کشد بیشتر از گل

ظلمست به عاشق چه مدارا چه تغافل

خودداری شبنم چه‌ کند با تف خورشید

ای یاد تو برق دو جهان رخت تحمل

کیفیت لعل تو ز بس نشئه‌گداز است

[...]

برخیز که افتاده در این مرحله غلغل

رنگین شده از سیلی دی چهره سنبل

از همرهی شبنم و از گریه بلبل

از برگ سفر نیست تهی دامن یک گل

سوی تو عجب نیست اگر میکشدم دل

من مفلس و تو گنجی و من غرقه تو ساحل

در محفل خاصت اگرم بار نبخشی

کافیست مرا رخصت نظاره محفل

ما بار اقامت بچه امید گشائیم

[...]

بنشست بتا نقش تو تا در حرم دل

نقش حرم دیر بدیده شده باطل

فکر دهن تنگ تو در وهم محال است

حل شد زلبت گرچه بدل عقده مشگل

زاهد نگشاید گره از کار تو روزه

[...]

کوثر به بصیرت بنگر نور خدا را

دانی چه بود چشم بصیرت بصر دل

ای زلف تو پیچیده‌تر از خط ترسل

بر دامن زلف تو مرادست توسل

ریحان خط از زلف شکستهٔ تو نماید

چون عین رقاع از خم طغرای ترسل

زلفین تو زاغیست سیه‌کز زبر سرو

[...]

ای لعبت فَرّخ رخ فرخنده شمایل

دل ها به تو مشتاق و روان ها به تو مایل

افتاده ی تیر نگهت عارف و عامی

دلداده ی چشم سهیت عالم و جاهل

بر پای دل از سلسله ی موی تو زنجیر

[...]

هرگز نشنیدیم ز مردان قبائل

یک مرد که با او زرهی بود مقابل

در رزم چنان شاد که در بزم اماثل

میدان قتالش بهمانسان که محافل

ز آشوب و هیاهوی و تکاپوی و تبتل

می‌بود چو سیماب زمینش بتزلزل

گر معرکه می‌بود پر از رستم زابل

کس هیچ نمی‌دید بجز راکب و دلدل

گر هیچ بدل بردن خلقت نبود دل

گیری چه کمند از خم گیسوی با نامل

ور خود بخرابی نبود چشم تو مایل

از چیست که بر جنگ چو مردان مقتال

بندد صف مژگان و بتازد بقبایل

[...]

برخیز ز جا ساقیکا چیست تعلل

بردار نوا مطربکا چند تحمل

می ده به قدح ساقیکا چیست تسلسل

هی ساز نماز مطربکا نغمه چو بلبل

سد طرق خیر شد از کامل و جاهل

شد منکر و معروف به یک پیله مقابل

پیدا یکی از صد نَبُوَد عالم عامل

از بهر زر و سیم بود اخذ مسائل

از امثله و الفیه و صرف و عوامل

[...]

باز آی که از غیر تو پرداخته‌ام دل

ای سِرّ تو را سینهٔ سودازده منزل

قربان تو می‌کردم اگر یافتمی جان

بر زلف تو می‌بستم اگر داشتمی دل

جز نقش خط از روی نکویت خط هستی

[...]

سر سند کل اثر صادر اول

نه عقل درین یک اثر پای معطل

نفس فلک پیر درین مرحله مختل

برتر بودش پایه ز موهوم و مخیل

ای پای دل اندر خم زلفت به سلاسل

در صیف و شتا دل به گل روی تو مایل

گیرم که بهار آید و گل سرزند از گل

با بودن گیسو و عذار تو کجا دل

چندی به میان بود اگر بعد مراحل

ما را نبد آن مرحله‌ها پرده و حایل

چشم و دل ما هست بر آن ماه دو منزل

از دیده اگر رفت مکان بودش در دل

در طرف چمن بین که چسان طوطی و طغرل

دراج و تذرو و بط و موسیجه و صلصل

از نغمه مستانه در انداخته غلغل

بر رسته ز گل ختمی و خیری و قرنفل