کی فتنه ی نرگس تو در خواب شود

چند از رخ تو زلف تو در تاب شود

لؤلؤ بنما، ز لعل، تا درّ خوشاب

در کام صدف ز شرم او آب شود

هر گه که قدح پر از می ناب شود

از عکس می ناب چو عناب شود

آبش لب یار می‌برد نیست عجب

با لعل گر آبگینه بی آب شود

کفتم که چو بخت هجر در خواب شود

خون جگرم مگر می ناب شود

زلف شب من به صبح گردن ننهد

خورشید ز نور اگر رسن تاب شود

از خوی درشت، دوست نایاب شود

دشمن بملایمت ز احباب شود

نرمیست که نرم میکند سختان را

آخر در آب کوزه، یخ آب شود

لیمو ز لبت چو شکّرِ ناب شود

عنقا ز دمِ تیرِ تو در تاب شود

یک ذره ز مهر رخ چون کوکبِ تو

گر بر دل البرز خورد آب شود