آشانه باز است به بومان ندهم

صد چیست به صد هزار تومان ندهم

در دهر چو من یکی و آنهم کافر

پس در همه دهر یک مسلمان نبود

آنرا که سر زلف تو زنجیر بود

در خانه به زنجیر نگه نتوان داشت

رنگ از گل و بو زمشک و نور از خورشید

رسمی است قدیم و عادتی معهود است

از کرمت دور نیست گر بپذیری

عذر گناهی که عذر خواه ندارد

می کشم عشق و می ندانستم چیست

می کشم بار و می ندانستم کیست

گر عشق آنست چون توان با او بود

ور یار این است کی توان بی او زیست

پاداش بزرگی اقتضای خردی

عفو از تو پسند آمد و تقصیر از ما

سلطانی و در دل غم درویشت نیست

درویشم و دست من به سلطان نرسد

یا بر شکر خویش مرا مهمان خواه

یا بر جگر ریش به مهمان من آی

گر عجز کنم و گر عتاب آغازم

با اوست سوال من جوابم مدهید