در ناف دو علم بوی طیب است

وان هر دو فقیه یا طبیب است

چون ماه غریبی‌ات نصیب است

از مه نه غریب‌، اگر غریب است

مردم ز حفاظ با نصیب است

این مردمی از ددان غریب است

زین عشق کسی که بی نصیب است

در انجمن جهان غریب است

فیاض همه سروش غیب است

دریوزه که نی ازوست عیب است

هر کس که ز غربتش نصیب است

آزار غریب ازو غریب است

عشق آفت و حسن دلفریب است

نه طاقت آن نه زین شکیب است

بر درد دلم دوا روا نیست

این درد که دارم از طبیب است

گیرم که لب از سؤال بستم

[...]

آه این چه حکایت غریب است

لاحول چه قصّهٔ عجیب است

آه این چه حکایت غریب است

لاحول چه قصّهٔ عجیب است