آنگه سلبی که داشت در بند

پوشید در او به عهد و سوگند

درخواه کزان زبانِ چون قند

تشریف دهد به بیتکی چند

در گوش سلام آرزومند

پذرفته نشد حدیث آن پند

مجنون و سلام روزکی چند

بودند به هم به راه پیوند

در حسرت روی و موی فرزند

بر می‌زد و موی و روی می‌کند

گرنه دل تو جهان خداوند

محتاج نشد به جنس این پند