اما نگذارم از خورش دست

گر من نخورم خورنده‌ای هست

شه چون سخنی شنید از این دست

شد گرم و ز بارگی فرو جست

می‌برد به هر کناره‌ای دست

گه آبله سود و گه ورم بست

این پهن و درازیت به هم هست

در قالب این قوارهٔ پست

مجنون کمر موافقت بست

از کشمکش مخالفت رست

جانی است جریده در میان چست

وان نیز نه با من است با تست

گردم ز خمار نرگست مست

مستانه کشم به سنبلت دست

بربست بنه به ناقه‌ای چست

بگشاد زمام ناقه را سست

گر سخت بود کمان و گر سست

گستاخ کشیدن آفت تست

راحت ز مراج رخت بربست

قرابهٔ اعتدال بشکست

افشاند چو باد بر جهان دست

جانش ز شکنجهٔ جهان رست

چندان ز سرشک‌هاش خون رست

کان چشمهٔ آب را به خون شست

این گفت و نهاد دست بر دست

چرخی زد و دستبند بشکست

برداشت به‌سوی آسمان دست

انگشت گشاد و دیده بربست

مجنون ز جهان چو رخت بربست

از سرزنش جهانیان رست

کاری که صلاح دولت توست

در جستن آن مکن عنان سست