نارنج و بنفشه بر طبق نه

منقل بگذار در شبستان

وان پرده بگوی تا بیک بار

زحمت ببرد ز پیش مستان

پا بر سر خم نهاده مستان

بنگر بغرور می پرستان

مطرب بهوای تو نواسنج

یا بر سر گل هزار دستان

ای پنجه و ساعد نگارین

[...]

رنگی ز تو ریخت در گلستان

بلبل شده کودک دبستان

ای دزد ز کوی اهل توحید

چیزی نبری به زرق و دستان

ترسم که به جای پا نهی سر

در خانقه خداپرستان

زیر افکن تاج چیردستان

سرسلسلهٔ خداپرستان

شد فصل دی و صفای بستان

از لاله رخی پیاله بستان

بستان چو بهشت عدن شد باز

در باغ خرام از شبستان

در گلشن قدس گلبن فیض

[...]

این گفت ز اهل خاورستان

فاش است به مسجد و دبستان

ای گلبن هوش را گلستان

اطفال وجود را دبستان