بفروز چراغ پارسیایی

کوراست سری به روشنایی

القصه شنیده‌ام که جایی

داری نظری به آشنایی

خوانندهٔ حرف آشنایی

زین گونه کند سخن سرایی

زینسان نبرند آشنایی

مردم نکند چنین جدایی

گر کرد زمانه بی وفایی

باری تو مکن که آشنایی

عمری بزدیم دست و پایی

در بحر هوای آشنایی

چون بر درش آمدیم امروز

داریم امید مرحبایی

ای گل چه شود که از تو یابد

[...]

دل در غم چون تو بی وفایی

در بستم و می کشم جفایی

عمرت خوانم ازآنکه با کس

چون عمر نمی کنی وفایی

هرروز بهر کسیت میلی

[...]

ای عشق بیا که خوش بلائی

ای درد مرو مرا دوائی

زاهد تو برو به کار خود باش

ساقی تو بیا که جان مائی

ای عقل تو زاهدی و ما رند

[...]

دلداده به اهرمن چرایی؟

خالی ز محبت خدایی

ماییم رضای کبریایی

ماییم کتابت خدایی

درمانده ام از غم جدایی

ای عشق گره گشا کجایی؟

بیگانه مشو ز آشنایان

پیش آی، که نیک آشنایی

دل غرقه بحر تست، جاوید

[...]

ناآمده از تو رهنمایی

دور است که ره برد به جایی

باشد به چو من شکسته رایی

زین چنگ زدن رسد نوایی

می ده که ازین منی و مایی

یکدم ما را دهد رهایی

خاصه که به باغ آشنایی

بر شاخ وفا بود نوایی

هر یک به بهانه ای ز جایی

می گفت نبوده ماجرایی

در وی دردم دم وفایی

باشد که برون دهد صدایی

امروز شنیده ام که جایی

دادی دل خود به دلربایی

آن را که فتد چنین بلایی

گر زانکه طلب کند دوایی

دیوانه ام از بلند رایی

دیوانه چه مرد کدخدایی